Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
Auteursrechtvrij
[pagina 169]
| |
Stemme: Doen Daphne d'over schoone soete Maeght.ALs ghy op den Bergh van Calvarien waert,
Soo namen sy u af het Kruyce swaer,
O Iesus, daer was veel volcks vergaert,
Die uyt die Stadt quamen en volghden u naer,
Die beulen wreedt trocken u spoedigh,
Die doorne kroone van het hooft,
Daer naer u rocksken bitter en bloedigh,
Heel in-ghebacken soo-men ghelooft,
Sy maeckten 't Kruys bereydt,
Ter-wijl' met nijdigheydt,
Setten s'u naeckt op eenen steen,
Dees schaemte is weerdigh een bloedigh gheween,
2. Doen kroonden s'u wederom wreedelijck,
| |
[pagina 170]
| |
En stieten u sonder bermhertigheydt,
Op 't kruys met pijnen onsprekelijck,
U bloedt overvloedigh op d'aerde hier leydt,
Met veel en sware hamer-slaghen,
Sloeghen sy u aen het kruyce vast,
Sy reckten u uyt naer hun behaghen,
Als een snaer die op een harpe past,
U senu'en hier zijn.
Door't naghelen vol pijn,
Al uwe wonden als een fonteyn,
Die bloeyden; wast toch, mijn arme ziele reyn.
3. Sy namen doen op het kruyce met macht,
En schockten u met veel injurie en spijt,
Den eenen schimpt, den anderen lacht,
Die derde die gheven u veel verwijt,
Soo sy het gat begonsten te naken,
| |
[pagina 171]
| |
Lieten sy't vallen met eenen schock,
Alle u leden hier jammerlijck kraken,
Die Ruyters deylden doen uwen rock,
Maer den rock sonder naet,
Soo daer gheschreven staet,
Wirpen zy't lot op wie't hebben moght,
Op dat de Schrifture sou wesen volbroght.
4. Pilatus oock eenen tijtel hier gheeft,
Waer-in hy u kenden als souvereyn,
Die hy op't Kruys doen hechten heeft,
In't griecx en hebreeuws, en oock in't latijn,
Iesus van Nazareth Koningh der Ioden
Die Ioden lasen dit alle ghemeyn,
Maer hebben aen Pilatus ontboden,
Wilt hem niet noemen Koningh te zijn,
Maer dat hy sey, ick bent.
| |
[pagina 172]
| |
Pilatus haer door sendt,
En sey, al dat ick schreve te voor,
Dat blijve gheschreven, hy sent-se weer door,
5. Hier hanghde ghy Heere tot een versoen,
Voor eerst seght ghy Vader verghevet haer,
VVant sy niet en weten wat sy doen,
U liefde is sterck als de doodt voorwaer,
Tusschen twee moordenaers waerdy ghehanghen,
Den eenen voeght hem met u party,
Hy is en blijft voedtsel der slanghen,
En broght veel schimpende woorden by,
Siet hy en kenden niet,
Het bloedt dat ghy vergiet,
Maer riep zijt ghy soo m'ons ghelooven de,
Verlost ons ende oock u selven me.
6. Den anderen riep in rouwigher wijs,
| |
[pagina 173]
| |
Ghedenckt my, ô Heere in desen noot,
Als ghy sult komen in't Paradijs,
Iesus antwoorde met liefde groot,
Heden sult ghy daer met my wesen,
Ghy sloeght u ooghen beneden vol bloedt,
En saeght u lieve Moeder ghepresen,
Met den beminden Discipel goedt,
Ghy seydt, Vrouw' siet u kindt,
Tot Ioannes bemindt,
Seydt ghy siet daer u Moeder aen,
De welcke Ioannes oock heeft ontfaen.
7. Dit was een weerdigh schoon testament,
Maria ontfanght hier die zielen al,
Die Iesus voor de sijne bekent,
Die sy totter doodt oock beschermen sal,
Denckt hoe haer herte was te moede,
| |
[pagina 174]
| |
Die al dit lijden inwendigh proeft,
Siende haer kindt in eenen bloede,
Hoe moest haer ziele wesen bedroeft,
Voorwaer het zweerdt van rou,
Door-sne die ziele nou,
Want sy beminden hem boven maet,
Ghelijck Godt oock boven de menschen gaet.
8. My dorst; sy Iesus, sy hadden een vat,
Met myrrhe ghemenghelt in desen dranck,
Daer maeckten sy in een sponcie nat,
En staken die dan op een spicie langh,
Aen uwen mondt, ghy kom'et te smaken,
Maer keert u hooft aen die ander zy,
Roepende luyde (wat wondere saken)
Mijn' Godt, mijn' Godt, waerom laet ghy my?
Ghy hanght hier heel benoudt,
| |
[pagina 175]
| |
U Godtheydt Heer die houdt,
Ghy als ghedoken in dien tijdt,
Om alleen te strijden den bloedighen strijdt.
9. 't Is al volbraght, seyd' Iesus met vlijdt,
En gaende nu sterven soo seghdy noch eerst,
O mijnen Vader ghebenedijdt,
In u handen gheve ick mijnen gheest,
Met 't hooft gheneghen gaet ghy sterven,
't Voor-kleedt des tempels dat scheurden als-dan,
D'aerde die beefden, veel donckere verwen,
Kreegh doen die locht, den hondersten man,
Seyd', dit's Godts Sone weerdt,
Den hemel en die eerdt.
Draeght rouw over dese doodt, sijn borst,
Die sloegh hy en kende den eeuwighen Vorst.
10. Ghy seyde, ô goeden Jesus soet,
| |
[pagina 176]
| |
Als ick sal verheven zijn aen het Kruys,
Sal ick'et al tot my trecken, dit doet,
Wy hopen dat ghy oock al het ghespuys,
Der sonden uyt mijn ziele sult jaghen,
Ick gheeft my over aen u, ô Heer,
Treckt my tot u nu alle mijn daghen,
Herstelt mijn krachten tot uwer eer,
O Saligh-maker milt,
My hier toch gheven wilt,
U gratie, en een me-lijdende hert,
Om wel te ghedencken dees droevighe smert.
11. O Princelijcken Iesus soo saen,
U ziele ghescheyden was is sy snel,
Tot die oudt-vaders neder-ghegaen,
Die saten in't voor-gheborght van de hel,
Als sy u saghen tot hun komen,
| |
[pagina 177]
| |
Hoe moesten s'alle wesen verblijdt,
Soo dat s'u komste hebben vernomen,
Gheloof ick dat dat sy in heyligheydt,
U eerden alle-gaer,
Als hunnen middelaer,
Die hadt ghemaeckt dien eeuwighen peys,
Waer-over ghy weerdigh zijt lof en prijs.
|
|