Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
Auteursrechtvrij
[pagina 163]
| |
Stemme: Helas je suis abandonné.GHegheesselt en gheheel doorwondt,
Namen sy doorens en sy ginghen kroonen,
Die ons sijn liefde hier komt toonen,
Die doorens staken hem tot in den mondt,
Twee-en-seventigh tacken fel,
Hadt dese kroon, mijn ziel onthoudt dit wel,
Met stocken quamen sy die oock in-vringhen,
't Moesten Leeuwen zijn,
'kGheloof het bloedt moest springhen,
Recht in hun aenschijn.
2. Van't hair drupten het heyligh bloedt,
Een riet gaven sy in de soete handen,
Gheheel gheswollen van de banden,
| |
[pagina 164]
| |
Sy spotten, seyden, Meester weest ghegroet,
Geckender wijs, een purper kleedt,
Hinghen s'hem om, noch deden s'hem dit leedt,
Dat sy verbonden bey die soete ooghen,
Dit ghesichte klaer,
Kosten sy niet ghedooghen,
'tWas te soet tot haer.
3. Den eenen sleurt hem met den baert,
Die ander gheven hem kinneback slaghen,
Noch dorsten sy wel komen vraghen,
Wie slaet u nu, ô Iesus, dit verklaert,
Sy sloeghen blouw dat aenschijn soet,
Dat heel den hemel nu verblijden moet,
Het vel en vleesch was hem schier uyt-ghetoghen.
Pilatus quam aen,
Seer deerelijck bespoghen,
| |
[pagina 165]
| |
Ded' hem buyten gaen.
4. Hy sey besiet, besiet den mensch,
Nauwelijcks kan hy op sijn voeten treden,
Zijt ghy hier med' noch niet te vreden,
Hy is ghegheesselt wel naer uwen wensch,
Sy riepen al met nijdigheydt,
Kruyst hem, kruyst hem, en maeckten ons doch quijt.
Kruyst hem, en neemt hem ghy naer u behaghen,
Hy en heeft gheen schuldt,
Hy is ghenoech door-slaghen,
Met pijnen vervult.
5. Sy seyden, hy moet sterven siet,
Hy seydt dat hy Godts Sone is ghepresen,
Pilatus dacht, wat sal dit wesen,
Hy seyd', ô Iesus my toch eens bediet,
Van waer ghy zijt? maer Iesus sweegh,
| |
[pagina 166]
| |
Pilatus sey, antwoordt my eens ter deegh,
Ick kan u kruycen oft oock laten leven,
Iesus seyde vry,
Van boven is ghegheven,
Dees macht over my.
6. Anders en sou s'in u niet zijn,
Die u my leverden my meerder haten,
Pilatus socht hem vry te laten,
Maer al die Ioden riepen in't ghemeyn,
Laet ghy hem gaen ghy zijt verblindt,
Gh'en sult niet wesen meer des Keysers vriendt,
Wie hem noemt Koningh, seyden sy doen allen.
Teghen Cesar doet,
Dit ded' Pilatus vallen,
Met dit volck verwoet.
7. Sijn handen wies hy doen terstonts,
| |
[pagina 167]
| |
Hy sey, ick ben onnoosel in dit sterven,
Die Ioden riepen menigh-werven,
Sijn bloedt, sijn bloedt moet komen over ons,
En over onse kinders me,
Doen namen sy die nu noyt en misde,
En leyden 't zware kruys op sijne leden,
't Welck een wonde diep,
Daer-inne heeft ghesneden,
't Bloedt langhs't Kruyce liep.
8. Dickwils valt hy met't Kruyce zwaer,
Die vrouwkens wilden hem wat traentjens leenen,
Hy sey, wilt over my niet weenen,
Maer over u en u kinders voorwaer.
Veronica die drooght hem af,
Sijn aenschijn in den doeck hy haer oock gaf.
Sijn lieve Moeder quam hem daer oock teghen,
| |
[pagina 168]
| |
Met een droevigh hert,
Hy heeftse toe gheneghen,
Vol van bitter smert.
9. Hoe waer't ghy Maghet doen bedroeft,
Siende u liefste kindt in die tormenten,
Hoe moest dit in u herte prenten,
Want ghy sijn lijden oock inwendigh proeft,
Simeon gaende naer sijn huys,
Die dwonghen sy te helpen draghen t'Kruys,
Leert my met liefde oock het Kruys t'ontfanghen.
Iesus t'alder tijdt,
Want ghy die droeve ganghen,
Hebt ghebenedijdt.
|
|