Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
AuteursrechtvrijStemme: Monsieur Monsieur ne vous déplaise.SOo dat den tijdt begonst te naken
Dat Iesus sterven wou die bitter doot,
Gingh hy naer t'Avondt-mael om te maken
Stercken sijn Apostels door sijn liefde groot;
| |
[pagina 138]
| |
Hy wilt hun met sijn Lichaem spijsen,
En stelt in't Heyligh Sacrament,
Om haer en alle menschen te wijsen
Dat hy altijdt ons wilt wesen ontrent.
2. Den goeden Iesus met ootmoedigheden
Leyd' af sijn kleederen, en metter spoet
Gort eenen lijnen doeck om sijn leden,
Daer naer hy water in een becken doet,
En gaet d'Apostelen alle-gader
Wasschen de voeten met groot ootmoet,
Oock med' aen Iudas den Verrader
Valt hy ootmoedelijck hier te voet.
3. Maer soo hy Petrus voeten wou wasschen
Seyd' hy, o mijnen Heer ghebenedijdt,
Ghy my te wasschen, ick stof ende asschen,
En sal ick lijden in-der eeuwigheyt:
| |
[pagina 139]
| |
Iesus antwoorde, het moet soo wesen,
Oft ghy en krijght gheen deel in mijn rijck,
Dat weerdigh is eeuwigh ghepresen:
Petrus die seyde doen blij-moedelijck.
4. Meester wast my niet alleen de voeten,
Maer hooft en handen, en mijn lichaem me;
Nu dit gheluck my moet ontmoeten,
O soeten Iesus, ick ben wel te-vre:
Die suyver is en behoeft niet meeren,
Heeft Iesus doen sijn Apostels bediedt,
Dan't wasschen van die voeten, sijn kleeren
Nam hy weerom en kleeden hem weer siet.
5. Wesende dan aen die tafel ghekomen
Met sijn Apostelkens in heyligheyt,
Heeft hy het broodt in sijn handen ghenomen
En hevet eerst voor al ghebenedijdt,
| |
[pagina 140]
| |
Daer naer ghebroken en ghegheven,
Aen sijn Apostelen, hy heeft gheseydt,
Eet dese spijs van't eeuwigh leven,
Dit is mijn lichaem dat in korten tijdt.
6. Sal worden ghelevert, doet dit t'mijnder eeren,
Ende altijdt in mijn ghedenckenis,
Doen nam den grooten Heer der Heeren,
Den kelck in sijne handen 't is ghewis,
En met sijn ooghen op-gheheven,
Danckt sijnen Vader met woorden klaer,
Heeft hem ghebenedijdt daer neven,
Den wijn verandert in sijn bloedt voorwaer.
7. 't Welck hy d'Apostelen oock liet drincken,
Dit is mijn bloedt van 't nieuwe Testament,
(Seyd' hy) maer wilt altijdt ghedincken,
Hoe ick mijn liefde u maeckte bekent,
| |
[pagina 141]
| |
Ick en sal voordt-aen niet meer smaken,
Van het ghewas des wijngaerts-ranck,
Voor dat mijn rijck sal komen te naken,
Daer ick nieuw drincken sal dien dranck.
8. Doet aen malkander soo ick u ded' voren,
Suyver zyde ghy-lieden maer niet al,
O mijn Apostelen uyt-verkoren,
Een van u-lieden my verraden sal,
Wee hem die dit werck sal beghinnen.
D'apostels dachten wie 't wesen sou,
Petrus die wenckten Joannis vol minnen,
Die op de borst van Jesus lagh ghetrou.
9. Dat hy het vraghen sou, 'twelck hy dede,
En seyd', ô Meester goedt ende oprecht,
Wie sal dit wesen, ô Heere vol vreden,
Kander wel jemandt wesen alsoo slecht,
| |
[pagina 142]
| |
Die ick het broodt sal gheven, wilt mercken,
Ghedoopt seyd' Jesus, die is soo snoot,
Dat hy dit boos feyt sal uyt-wercken,
Beter en waer hy gheboren noyt.
10. Die hy haf Judas oock by name,
Hiscariotes die in sijnen grondt,
Ontfingh daer-mede den duyvel t'samen,
Op-staende is hy uyt-ghegaen terstondt,
Tot al die Schriben en Phariseen,
Om te verkoopen 't onnoosel bloedt,
Die al hun boosheydt ginghen beste'en,
Als wolven hongherigh en verwoedt.
11. O Princelijcken Jesus, met lusten,
Wensch ick met den Apostel wel bemindt,
Op uwe borst te moghen rusten,
Daer hy verborghen wijsheydt inne vindt,
| |
[pagina 143]
| |
Op dat ick oock met weerdigheden,
Ontfanghen magh u lichaem schoon,
Dat weerdigh is eeuwigh aenbeden,
Ende verheven wordt in uwen troon.
|
|