Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen

Ter eeren van de Suyveringhe van Maria.

Stemme: In eenen kouden nacht.

ICk sien Maria soet,
Haer kindtjen met ootmoet,
('t Welck hadde vierigh daghen)
Ten Tempel draghen, dit noteert,
Tot suyveringh' sy presenteert,
Twee duyfkens met behaghen.

[p. 119]

 

2. Suyver was dese Maeght,

 

Nochtans s'heeft Godt behaeght,

 

In dees ootmoedigheden;

 

Den ouden Simeon met vlijdt,

 

Nam haer lief kindt ghebenedijdt,

 

't Welck hy minde met reden.

 

3. Hy seyd' uyt liefden teer,

 

Laet uwen dienaer Heer,

 

Nu naer u woordt in vreden,

 

Rusten, mijn ooghen sien verblijdt,

 

U die ons saligheydt hier zijt,

 

Die ick omhels als heden.

 

4. Ghy kindtjen zijt bereydt,

 

Als nu in desen tijdt,

 

Voor't aenschijn alder lieden,

 

Aen licht tot verlichtinghe siet,

[p. 120]

 

Der Heydenen, 't is weert bediet,

 

Gheluck moet ick hun bieden.

 

5. Die glorie zijt ghy snel,

 

Uws volcks van Israel;

 

Ghy zijt weerdigh aen-beden,

 

Glorie zy u Vader eerst,

 

Den Soon en den heylighen Gheest,

 

Nu en in d'eeuwigheden.

 

6. Noch seyd' den ouden man,

 

Tot val en op-staen van,

 

Veel sal dit kindtjen wesen,

 

Door uws selfs ziele sal een zweerdt,

 

Snijden, ô liefste Moeder weerdt,

 

Onthoudt dit Maeght ghepresen.

 

7. Dees woorden alle-gaer,

 

Bewaerden heel in haer,

[p. 121]

 

Maria vol van eeren,

 

Schenckt ons uyt liefden Moeder reyn,

 

Met Simeon u kindtjen kleyn,

 

't Sal ons die deughden leeren.