Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
AuteursrechtvrijStemme: Wy hebben nu den peys.LOf zy den soeten stal,
Lof kindeken dat ons hier vertroosten sal,
Dry Koninghen sien ick komen over bergh en dal,
Sy quamen ghereden dapper aen,
Een schoone Sterre hadd' hun voor-ghegaen,
Recht op den stal daer bleef sy soetjens stille staen.
2. Die Koninghen met vlijdt,
| |
[pagina 117]
| |
Die treden in desen armen stal verblijdt,
S'aenbaden het kindeken weerdigh ghebenedijdt,
Sy hebben den armen stal aenschout,
En gaven mirrhe, wieroock, ende gout,
Omhelsende dit kindeken oock menighfout.
3. De Moeder was vol vreught,
Sy seyde, ô Koninghen door uwe deught,
Is hemel en aerde, en den armen stal verheught.
Siet weenen dit edel rammeken,
Ick moet'et paeyen met een mammeken,
Sust, sust mijn alder-liefste teerste lammeken.
4. Dit soetste kindtjen soogh,
Een vlammeken uyt sijn lieve ooghskens toogh;
Dit vlammeken recht die Koninghen in't herte vloogh,
Sy branden van liefde dit ghedinckt,
En riepen al-ghelijck den Koningh drinckt,
| |
[pagina 118]
| |
Gheluck Maria die hem dit soet teughsken schinckt.
5. Sy ginghen wederom,
Al singhende kindeken weest willekom,
Weest willekom, willekom, ghy zijt ons willekom,
Sy hebben verkondight hunnen Godt,
En leefden heylighlijck naer sijn ghebodt,
Hun hert en liefde lieten s'in dees arme grot.
|
|