Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
AuteursrechtvrijStemme: Bel Iris de long-temps.O Liefste ziel bemindt,
En wilt gheen traentjens sparen,
Maria niet en vindt,
Een plaetse om te baren,
Haer liefste kindtjen soet;
Sy treedt in eenen stal,
| |
[pagina 87]
| |
Daer baert sy met ootmoet,
Den grooten Godt van al.
2. Traentjens van liefden nu,
Stort vry tot aller tijden,
Dit kindeken voor u,
Komt kouw en armoe lijden,
Het weent seer bitterlijck,
En leydt daer op wat stroot,
De Moeder minnelijck,
Die nam't op haren schoot.
3. Handen en voetjens kout,
Begonst sy te verwermen,
S'omhelsden 't menigh fout,
De Enghels sagh-men swermen;
Tot dienst van hunnen Heer,
Den over-grooten Godt,
| |
[pagina 88]
| |
Lagh als een kindtjen teer,
In dit verworpen kot.
4. Oock sagh-men komen aen
Veel Herderkens gheloopen,
Sy braghten melck en saen,
Met potten, en met stoopen,
Ieder gaf dat hy hadt,
Aen dit lief kindtjen kleyn,
Elck' een braght sijnen schat,
En dat uyt liefden reyn.
5. Sy kusten soetelijck,
Dit kindeken verheven,
De moeder vriendelijck,
Gingh hem te suyghen gheven,
Sy speelden al-te-gaer,
Sy songhen al om prijs,
| |
[pagina 89]
| |
't Scheen dat den stal voorwaer,
Was een aerdts paradijs.
|
|