Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen

[p. 71]

Inhoudt van het XVIII. Cap.

Gods wysheyt, noch werck, kunnen geen creaturen

Deurgronden: dees sijn volcomen, de mensch is swack.

Gods barmherticheyt sal eeuwich duren.

Hebt berou, hoort en volght de woorden die hy sprac.

Het XXIII. Liedeken, op de vvijse, O Vader Godt in hemelryck.

^+
+
DIe Heere die daer eeuwich leeft// al
dat hy hier gheschapen heeft// dat is volcomen ^+++
+++
deur sijn cracht// wie can wtspreken vroech en laet
sijn wercken en sijn wond' daet, wie can ooc meten sijne macht.

Wie ist die te vollen verbreyt ⁺
Sijn seer groote barmherticheyt,
Sy en is in gheender manier
Te verminderen gheensins niet,
Noch te vermeeren hoet gheschiet,
Gheen mensch begrijpt sijn wonder hier.

Al heeft de mensch hier al ghedaen
Sijn best: en hem dunct tsal wel gaen,⁺
Soo is tselfde noch naeu begost,
En als hy meynt tsy volbrocht,

+ Van Godts schepsel en des menschen daet.

+ Christelijck.

+ Gene. 1. c ende int 5. a

+ Psal. 96. a

+ Syr. 43. c

+ Sa. 2. c.

+ 1. Co. 11. a

+ Col. 3. b

+ Vvie can Godts vvondervverck te vollen vvtspreken.

+ Svvacheyt der menschen.

[p. 72]

 

Soo en ist noch niet half ghewrocht,

 

Wat ist doch dat een mensch doen cost?

 

 

 

⁺ Als hy langh leeft, tis hondert iaer

 

Ghelijck een druppel waters claer

 

Teghen de zee die seer wijt drijft,

 

Oft als een keselken van t'sant

 

⁺ By t'gheen dat leyt aen den zee cant

 

⁺ Teghens t'gheen welck daer eeuwich blijft.

 

 

 

⁺ Daerom soo is de Heer lijdtsaem,

 

En sijn ghenade seer bequaem,

 

Die is ons menschen blijckelijck,

 

Hy siet en hy weet oock seer wel

 

⁺ Dat elck valt inde doot seer snel,

 

Daerom ontfermt hy rijckelijck.

 

 

 

⁺ Eens menschen ontfermen dat strect

 

Tot sijnen naesten: maer verwect

 

⁺ Is Gods ghenade groot ghenaemt

 

⁺ Ouer de heele werelt wijt,

 

⁺ Hy straft, leert, hoet ende castijt,

 

⁺ Ghelijck een goet herder betaemt.

 

 

 

⁺ En hy ontfermt hem ouer al

 

⁺ Den ghenen daer hy in dit dal

 

⁺ Sijn onderwijs en leer in vint,

 

⁺ En al de gheen die vlytich sijn

 

⁺ Na sijn woordt, [tsy in druck oft pijn]

 

⁺ Die worden oock van hem bemint.

+ T'smenschen leuen opt lanxte j^c. iaer.

+ Psal. 90. b

+ 2. Pe. 3. a

+ T'smenschen leuen een sandeken teghens het euvvighe.

+ Godt is lydtsamich.

+ Godt is ryck van genaden.

+ Exo. 20. a

+ Re. 2. a

+ Sa. 6. b

+ Godt onse herder.

+ Tobi. 12. a

+ Psal. 23. a

+ Eze. 66.

+ Jo. 10. b

+ Eza. 66. a

+ Godt bemint v, bemint ghy sijn vvoorden