Cronyke van Vlaenderen. Deel 1

Hoe die Engelse alle tlant wonnen in Vlaenderen twisschen Duynkercken ende der Sluys, ende hoe sij voir Yperen quamen ligghen.

Nu lach binnen Aryen up desen tijt, ende was dair cappitein, een eerbair ridder uut Pickairdien ende was genoemt here Robbert van Betuynen, burchgrave van Myaus, ende hadde dair bij hem here Jan van Bethuynen, sinen broeder, here Jan van Roye, die here van Clary, die here van Montingij, here Perducas van Pansant, here Jan van Chauny ende here Florijs, sijn zoyn, met meer andere goeder mannen, sodat sij dairbinnen wael starck waren C ende XX glayen, vrome uutgecoren mannen ter wapene, alle ridderen ende knechten. Doe die biscop, here Huge van Calverlee, here Heynric van Biaumont, here Thomas Thryvet, here Willem Helmon here Mathijs Raydemon ende die andere Aryen genaken souden, ende up ene myle na der stede gecomen waren up ene plaetse geheten den Nyewensloot, setten sij hem alle in ordynancie van betaelge ende reden so doir, zeer vast ineen gedrucket, met ontwonden banneren ende winpelen ratelende in den wint, want sij en wisten niet wat die burchgrave van Myaus die binnen Aryen lach met sinen gesellen ten sinne hadden; welke burchgrave met alle sinen hope uut die stede gesteken was, ende stont alle die strate langes wael met sinen hope ter were gestelt voir die barieren van der stede, sodat sij ter zijden af die Engelsen wail mochten sien voirbijlijden, die na Sinte-Venants wairt reden;

[p. 389]

mer sij en waren so starck niet, dat sij hemluden den wech hadden mogen beletten, ende hilden dairomme hemluden al stille voir die stede, up hair, hoede ende were, of se die Engelse yet versoeken hadden willen; mer neen, dese Engelse reden dair voirbij, ende logierden des avonts voir Sinte-Venants up twee mylen na Sint-Omers, dair oic binnen een ridder uut Pickardyen lach ende dair cappiteine was genoemt her Willem van Melge, die die kerke van Sinte-Venants vaste hadde doen maken om met sinen gesellen dairinne te mogen wijken, of hem noot worde, ende hij dat stedekijn niet houden en mochten; alst hem oic gebuerde, want die stede en was niet gesloten dan met stakettingen van lichten houte, dairbij sijs niet lange voir den Engelsen en hilden, sij en wonnent hem over hooft af. Dair worden dese Franssoysen doe wijkende, enyge na den sloten ende enyge na der kercken aldair; ende dair vergaderden sij hem weder tesamen ende begreepen dair die weer, dair die van den slote doe onbestormt bleven, want dat een zeer starcke plaetse is ende dair men mits die breedthede ende diepte hoir groter graften niet bij comen noch genaken en mach; mer die kercke wert terstont angevochten ende bestormt, also vro die Engelse binnen der stede gecomen waren ende vernamen dat volk van wapene dairinne geweken waren om die te houden; in welken storme dese cappiteine, here Willem van Melge, die dairup geweken was, hem al te zeer manlijken gedroech. Dair stonden dese engelse airtsiers alomme dese kercke, ende schoten so dicht met horen stralen dat nyemant thooft ter weer uutsteken en mochte, doch dieghene die boven waren hadden hem wael voirsien vante voren van goeden zwaren houten, van grote stenen ende van scutte ende artilgerye, sodat een deel gesellen

[p. 390]

boven up dese kercke wesende met desen zwaren houten ende stenen dieghene die beneden stonden so vreeselijken sonder enich sparen worpen dat sij vele luden dairmede quetsten ende verdorven; mer doch, dit stormen wert so zeer ende eenpairlijken angehouden ende so vromelijken gheaftervollicht van den Engelsen, dat dese kercke met fortsen gewonnen wert. Dair wert dese here Willem, die hem dair al te vromelijken binnen geweert hadde, ende alle sijn geselscap gevaen ende gevoert metten Engelsen, ende na up gelt geset ende gecoft, ende laten gaen; ende reedt weder thuys in Franckrijke, gelijken die Franssoysen ende Engelsen dat menich jaer met malkanderen eerbairlijken gehantiert hebben, sonder malkanderen in stocken, in yseren of in anderen zwaren vangenissen te slaen ende die leden te breken om meer gelts van hem te crijgen, gelijken sij dat in Duytslande onderlinge hanttieren, dat niet te prijsen mer zeer te laken is, ende en is oic nye eerst uut ridderlijker herten gesproten, mer uut enen kairligen, ghierijgen gronde. Doe die biscop van Noirdwijck van Sinte-Venants schiedt metten anderen engelsen heren, reedt hij hem logieren in dat bosch van Nyepe omtrent Belle in Vlaenderen, ende quamen so in die castelrye van Poperingen ende van Mersen, ende wonnen dieselve besloten steden die dairinne gelegen waren, dair sij al te grote goeden inne vonden ende worven, ende alle die steden setten sij in hoire onderdanichede, mer hoir geroofde goeden ende pildgaedsen brachten sij alle tot Bergen ende tot Bourburch; ende, doe sij alle horen wille in dit lant bedreven hadden,want nyemant en boot hemluden taensichte, ende sij heren van alle der zee strange waren van twisschen Greveningen ende der Sluys, brachten sij voir hem die van Duynkercken, van der Nyepoirt,

[p. 391]

van Vuerne ende van Blanckenberge, ende togen voir Yperen, ende belagen die stede, ende ontboden⁺ dit dien van Gendt, dat sij dair bij hem wouden comen, want sij hadden die stede belegen.

+ fol. 133