Boomkikker zingt!

Toekan fluit

[p. 14-15]

Toekan woonde in dezelfde boom als boomkikker. Ze had een holte in de boom gevonden. Daar had ze haar huis gemaakt. Elke week legde ze verse bladeren op de vloer. Dan had ze altijd een zacht tapijt. Als Toekan boven het bos vloog, zag je haar direct. Ze vloog met grote golven door de lucht. Maar vooral haar grote snavel viel goed op. Haar snavel was heel groot; net zo groot als de rest van haar lijf. Elke ochtend floot Toekan haar lied:

ku ya ke ke

Deze morgen deed haar keel zeer. Gisteren had Toekan een vreemd geluid gehoord. Het geluid deed pijn aan haar oren. ‘Volgens mij is het Boomkikker,’ dacht Toekan, ‘wat voor rare geluiden maakt hij toch?’ Toekan was stilletjes een beetje naar beneden gesprongen, naar de tak van Boomkikker. Maar ze zag hem nergens.

Of nee..., daar zag Toekan iets. ‘Dat is niet het gifgroene jasje van Boomkikker,’ dacht Toekan. ‘Het is een boek!’ Na een tijdje goed zoeken zag ze eindelijk ook Boomkikker. ‘Wat deed

[p. 16]

Boomkikker toch?’ vroeg Toekan zich af. ‘Au, daar was dat nare geluid weer.’ Plotseling begreep ze het. Boomkikker was aan het zingen. En die rare tekens in het boek, dat waren natuurlijk zangnoten.

‘Mi gado,’ dacht Toekan, ‘wat doe ik nu? Boomkikker doet hard zijn best om te leren zingen. Het is niet leuk als ik zeg dat ik het lelijk vind. Dan zeg ik maar niets,’ dacht Toekan. ‘Maar dan moet ik wel de hele dag naar dit vreselijke geluid luisteren.’

‘Weet je wat,’ dacht Toekan, ‘ik ga gewoon heel hard fluiten. Zo hard dat Boomkikker wel moet stoppen met zingen.’ Ze floot en floot en floot, net zo lang tot ze keelpijn kreeg. Hoe hard Toekan ook floot, Boomkikker stopte niet.

Teleurgesteld zat Toekan op haar tak. ‘Wat moet ik doen? Ik vind het hinderlijk om naar dat valse zingen te moeten luisteren.’ Een paar bomen verder hoorde ze Brulaap brullen. ‘Wat raar,’ dacht Toekan, ‘Brulaap brult normaal nooit overdag.’ Maar al snel vergat ze Brulaap weer. Ze piekerde verder. Als ze Boomkikker zou zeggen dat zijn gezang vals was, zou hij vast verdrietig worden.