Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn

[p. 589]

Liedeken.

Op de wijse: U Liefde quelt my tot in den doodt.

SEer loffelijck ist, dat die Godt vreest,
Hem deughdigh in als soeckt te draghen,
Recht als ghedreven door kracht van s' Heeren gheest,
En daer door naerstigh jaeghen,
Om hem met lust te behaeghen.

[p. 590]

 

Ist dat wy uyt hem zijn weerghebaert,

 

En vernieut van gemoet, en zinnen,

 

So moet dan blijcken zijn nature en aert

 

In al 't gheen wy beginnen

 

En niet vleyschlijck beminnen.

 

 

 

Och mochten wy recht deelachtigh zijn

 

Der Godd'lijcker aert en nature,

 

Doot al ons leven met dat waerheyt en schijn,

 

Het zy in soet of suere,

 

Af-beeldt een kindt Godes puere.

 

 

 

Verwinnen moet yeghelijck 's vleys lust,

 

Oock vlytigh nae die deughde spooren,

 

En soecken snel in den Heere wel gherust,

 

Met ghehoorsaeme ooren

[p. 591]

 

Zijn wil en Wet staegh te hooren.

 

 

 

Christus klopt stadigh voor onse hert,

 

Om met zijn gheest daer te logeeren,

 

Dus moet elck poghen, op dat het wel bereyt wert,

 

Om hem met groot begheeren

 

Te ontfanghen in verneeren.

 

 

 

Konden wy al met hart, zin, en moet,

 

Ons onder zijn regheeringh buyghen,

 

In nederheydt, ende met waere boet,

 

Om onsen troost te zuyghen

 

Wt 't gheen zijn Woordt gaet betuygen.

 

 

 

Paulus vermaent ons met grooter vlijt,

[p. 592]

 

Niet tot des Vleysch-lust te begheven,

 

Maer om den Heere te dienen alle tijt,

 

Om te werden verheven,

 

En met hem eeuwigh te leven.

't Mist wel meer.