Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 583]
| |
Op die wijse: Ghy Meemlijckers met Namen.
IN Godes Woort wy lesen
Veel troost-spreucken goet,
Voor die den Heere vresen
In recht waer' ootmoet,
En die doen waere boet
Van haer zondighe leven,
Dat zy hier oyt bedreven
En hem vallen te voet.
Al die hier 't quaet verlaten,
Na 's Heeren wil en raet,
Moeten 't goedt weer aenvaten,
Met een vrolijck ghelaet,
| |
[pagina 584]
| |
Want Godes vrucht bestaet
In 't quaet gantsch te verdryven,
En staegh by 't goedt te blyven,
So vindt men Godts ghenaet.
Noch moet elck na vermoghen
In waer ghehoorsaemheyt,
Godts-dienstigheyt betoghen
De hooghste Majesteyt,
En wat zijn Woort ons seyt
Niet laten achter weghen,
Maer niet naerstigheyt pleghen,
Daer ons zijn Wet toe leyt.
Met vreught hebt ghy begonnen,
So ick vertrou en hoop,
Was nu 't quadtste verwonnen,
En dat ghy door den doop,
Al u zondighen loop,
Ende het Aerdtsche slaven
Met Christo had begraven,
't Was een ghewenschten hoop.
| |
[pagina 585]
| |
Al u zondigh bedrijven,
En des vleys-lusten snoot,
Dienen voortaen te blyven
Begraven in den doot
Van Christi Liefde groot,
Ende mede door desen
Weder te zijn verresen
In een nieu leven bloot.
Eerst treckt men uyt met lusten
Den ouden Adam quaet,
Op dat daer weer magh rusten
Den nieuwen t'onser baet,
Die met Heerlijcke daet
Van boven is ghebooren
In heyligheyt als vooren
Wt het Goddelijck zaet.
Recht hebt ghy u te proeven
Hoe ghy 't int harte vint,
Want dat sal staegh behoeven,
So ghy u heyl bemint,
| |
[pagina 586]
| |
Want die recht is Godts kint,
Moet in't gheloove bloeyen,
Ende in deughde groeyen,
Op dat hy 't quaedt verwint.
Te recht mooght ghy verblyden,
Vint ghy u dus ghestelt,
Ghy moet dan voort vroom stryden,
Om te behouden 't velt,
Want 't Rijck Godts lydt ghewelt,
Dus wilt doch vroom voorttreden,
En met vierigh ghebeden
God u swackheyt vermelt.
Zo hebt ghy te verwachten
Zijn hulp en troost altijt,
Dus wilt naerstelijck trachten,
Dat ghy met gantscher vlijt,
De zonden stadigh mijt,
So magh in u logeeren
| |
[pagina 587]
| |
Godts gheest om te regheeren,
So ghy 't meest noodigh zijt.
Och of door 's Gheests verstercken
Ons leven dagh en nacht
In deughdelijcke wercken
Steagh werden door-ghebracht,
En dat men door dees kracht,
Godt boven al moght minnen,
Met hart, ghemoedt, en zinnen,
Hier dient recht na ghetracht.
O Heer zendt doch van boven
Laet ons niet zijn verschoven,
Maer volbrenght ons begheert,
Want met een hart verneert
Roepen wy met verlanghen,
Wilt ons ghebet ontfanghen,
En ons dijn troost vereert.
Noch is o Heer ons beden
Al uyt ons harten grondt,
Neemt ons, dijn swacke leden
| |
[pagina 588]
| |
In dijn troost'lijck verbondt.
En maeckt ons Ziel ghesondt,
Door Christus doodt en sterven
Laet ons door hem verwerven
Dijn heyl tot aller stondt.
't Mist wel meer. |
|