Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn

[p. 283]

Liedeken.

Op de wijse: Den eersten Mensch bracht in't verdriet.

DEn Heer der Heeren heeft in zijn Woort
Door zijn Boden doen openbaren
Een blyde mare, dus naerstigh hoort
Wat dat de selve ons verklaren:
Al die daer legghen in beswaren,
En met haer zonden zijn belaen,
Wil hy voor alle quaet bewaren,
En tot zijn Dienaers nemen aen,

So zy haer vleys, al zynen eys

Ontseghen, en alleen natreen

[p. 284]

 

't Gheen hy ghebiet, en anders niet,

 

En so van 't quade scheen.

 

 

 

Sijn saelighmakende ghenaed'

 

Is alle Menschen nu verschenen,

 

Maer zy leerdt ons vroegh ende spaed'

 

Te verlochenen al met eenen

 

't Ongodtlijck wesen, en verdweenen

 

Moet zijn des Wereldts boose lust,

 

Voor hem moet elck hem soo verkleenen,

 

Dat onse wil in zijn wil rust.

 

So moet elck dan, als vroom Crijghsman,

 

Treden onder dees heldt, in 't velt,

 

Ende den strijt, met grooter vlijt

[p. 285]

 

Wt-boeren met ghewelt.

 

 

 

Een stadt vol alder goeden leyt

 

Die men door dees Hooftman can Winnen,

 

Maer 't moet geschie'n door staeg arbeyt,

 

En yverigh den Hooft-man beminnen,

 

Enso hy den strijt ginck beginnen

 

Hem trouw'lijck te volghen terstondt,

 

Want wie met hem sal komen binnen,

 

Moet met hem staen in een verbondt,

 

Dus u begheeft, so langh ghy leeft,

 

Te zijn onder sijn fier, banier,

 

En hem als hooft, altijdt ghelooft,

 

Als Krijghsman goedertier.

[p. 286]

 

Die poort is eng, die wegh is smal,

 

Die dees krijghslieden moeten treden,

 

Dus elck moet hem wachten voor val,

 

Op dat hy niet raecke beneden

 

Door boose lust of quade zeden,

 

D'een zyd' is Water, d'ander Vier,

 

Men magh van desen noch niet scheden,

 

Of men ghraeckt in swaer dangier,

 

Dus rust u toe, en werdt niet moe,

 

Op dat ghy soo met vreught gaen meught.

 

Den engen padt, tot dese stadt,

 

In liefd', vreed', trou, en deught.

 

 

 

Al schijnt den wegh heel quaet om gaen,

[p. 287]

 

Laet dat u hart doch niet verschricken,

 

V voor-ganger sal u by-staen,

 

Dat ghy het seer wel sult beschicken,

 

Want hy kan die moede verquicken,

 

Ende den swacken geven kracht,

 

Dus laet u herten niet bestricken,

 

Gheeft alleen op u Hooft-man acht,

 

So den vyant, wel sterck gemant

 

V al wil slaen aen boort, treedt voort,

 

Hem van u weert, al met het sweert

 

Des gheests, welck is Godts Woort.

 

 

 

So ghy u dus vromelijc draegt

 

Ende tot gheen quaedt laet beweghen,

 

En trouw'lijck met u Hooft-man wacht,

[p. 288]

 

So sal seer wel door 's Heeren zeghen

 

Dese stadt werden in ghekregen,

 

Ende ghenieten schat en goet

 

Dat binnen haer Muer is gheleghen,

 

Dus uwen vlijt doch hier toe doet.

 

Comt ghy te kort, daer is ghestort

 

Door Christus zijn bloedt root, uyt noot

 

Te helpen wel, die met opstel

 

Hem hier na volghen bloot.

 

 

 

Dus laet ons loven met aendacht

 

Dees onsen Prins voor sijn weldaden,

 

Die ons door zijn godlijcke kracht

 

Gheheel van zonden heeft ontladen,

 

En tot het Rijck zijnder genaden

[p. 289]

 

Ghebracht heeft door zijn Liefde groot,

 

Ende noch daegh'lijcks gaet verzaden

 

Met zijn Godtlijck Woordt 's Hemels broot.

 

Lof, prijs, en eer, moet u o Heer

 

Eeuwigh nau ende wijt, altijt

 

Van ons gheschien, en glorij bien,

 

Want ghy 't al waerdigh zijt.

't Mist wel meer.