van de vyvers, of op andere moerassige
plaatsen vindt, zo denk ik, dat het niet ongerymd zal zyn den aart van beiden te
beschryven, om ze wel te kunnen onderscheiden.
Het riet, eenvoudig onder dezen naam bekend, schiet, gemeenlyk, verscheidene
houtachtige, harde en knoestige halmen, welken, zelden, eene mans lengte
overtreffen, naeuwlyks zo dik zyn als een vinger, en van binnen geen sap hebben.
De bladen, uit ieder knoest voortschietende, zyn anderhalven voet lang, redelyk
breed, styf, en ruuw in 't aanraaken, omringende, gedeeltelyk, den halm.
Deszelfs bloemen wassen by bosjes, aan den top, zyn klein, dun, zagt, en
zamengesteld uit draaden die voortkomen uit een' geschubden kelk, zynde, in den
beginne, purperverwig, doch die allengskens verlengen, en zich verspreiden, als
het hoofdhair, en in 't vervolg, eene aschgraeuwe kleur aanneemen. De wortels
zyn talryk, lang, knoestig, en kronkelende.
Het Zuiker-riet wast tot de hoogte van acht tot negen voeten;
de dikte is van twaalf tot vyftien linien. Het is eerst vol knoesten, doch die
verdwynen, naar maate het riet groeit; uit deszelfs uiterste einde schieten de
bladen, welken lang, smal, spits, scherp, en groen van kleur zyn, en maar een
rib of zenuw hebben, waar door ze, in 't midden, en in de gansche lengte,
gescheiden worden. Uit het midden dezer bladen verheft zich eene soort van pyl,
die, aan
Auteursrechtvrij