Verzameld werk. Deel 2

[p. 201]

Benaderingen
Vertaalde Gedichten
1916-1943

[p. 202]

I
Giacomo Leopardi

[p. 203]

De Oneindigheid

Steeds was mij dees verlaten heuvel dierbaar,
En deze hegge, die naar zoveel kanten
De blikken van de verste kimmen afsluit.
Maar als ik zit en voor mij staar, verbeeld ik
Ruimten, achter die hegge, zónder grenzen,
En stilten bovenaards, en grondeloze
Rust mij in de gedachte; om welke, bijna,
Angst het gemoed bevangt. En daar 'k de wind hoor
Bruisen door deze struiken, vergelijk ik
Met deze stem die oneindige stilte,
En de eeuwigheid doemt op in mijn herinnering,
En de dode seizoenen, en dit van heden,
Dat leeft, en zijn geluid. Aldus in deze
Onmetelijkheid verdrinkt zich mijn gedachte:
En schipbreuk is mij zoet in deze golven.

1819