Verzameld werk. Deel 2

[p. 141]

Om het eeuwige
verzen 1940

Aan de nagedachtenis van onze gevallenen

[p. 142]

Na drie Jaar

[p. 143]

Mei-nacht

Iedere nacht blinkt, naar mijn tuin,
In 't donkere blauw, dicht boven 't duin,
Die grote, witte, stille ster. -
Bleef ooit een vriend zijn vriend zó ver?

Bloei van viburnum tussen 't loof...
Te diep wondt, voor nog jong geloof,
Dit heimwee 't nooit vervuld gemoed. -
Hoe zwáar die geur, hoe vlijmend zoet!

De gaal zingt, van onzichtbre wacht,
Zijn helle hartstocht door de nacht:
Eén roep, en heel de nacht wordt stem. -
Hart, hart, zeg hoe bereik ik hém?