Verzameld werk. Deel 2

[p. 117]

De Taak

Dag neigde. Ik talmde, stil
Met neergewend gezicht
En zonder droom noch wil,
In 't donkerend middaglicht.

Ik faalde. Ik wist mijn nood.
Toen kwaamt ge en zaagt mij aan.
Eerst na, ja dóor uw dood
Heb ik u gans verstaan.

Die dood - ú maakt hij vrij -
Meester, geeft mij mijn taak:
Een zware schat in mij,
Waar 'k slechts beschroomd aan raak.

Eén uur nog van beraad, -
Ik peil zijn diepste zin.
Straks, vóor het nacht is, gaat
Mijn nieuwe leven in.