Verzameld werk. Deel 2

[p. 106]

Terugblik

Die eerste tijd, in 't verre land,
Zo vol, - zo snel voorbijgetogen, -
Hoe trilde 't om mij, te allen kant,
Hoe hield het licht mijn hart bewogen!

Toen vlugger, vaster, voet na voet
Me op 't hoge bergpad zee-langs droegen,
Wijl zin en ziel, en 't sneller bloed
Alles in 't ronde om blijdschap vroegen.

En eensklaps mij verlustiging
Zó zoet het sidderend hart kwam dringen
Tot in zijn diepste mijmering,
Dat het opeens naar zang wou dingen.

Bijna een lied, nog geen gedicht,
Want woorden kwamen, zweefden, weken,
Of vlugge vleugen zingend licht
Wuivend en strelend langs mij streken.

Een zangdrift die mij, spoedig moe,
Maar als een kind zo jong en blijde,
Omlachte als 'k stil stond, de ogen toe,
En later juichend huiswaarts leidde.

Hoe kort is 't her, - nog weet ik het:
Mijn hart herleeft het in 't gedenken. -
Hoe langzaam gaat, met zware tred,
Die 't nu vergeefs van ver ziet wenken...