Verzameld werk. Deel 1

[p. 284]

[Gij weet niet hoe't mijn hart ontroert,]

GIJ weet niet hoe 't mijn hart ontroert,
Als de avond nederzinkt
En stil mijn droom de laatste gloed
Als vloeibare vrede drinkt,

Te peinzen wijl door 't open raam
De zuivere hemelschijn
En, vol van teer geluk, mijn ziel
Elkanders spiegel zijn,

Het lied dat zingt hoé stil mijn hart
Rust in dat bleke blauw,
Te fluisteren als de zin dier zang
Dit diepe woord: mijn vrouw...

En 't wonder waar mijn ziel in beeft
Gloeit in die zoetheid uit
Naar 't roerloos licht dat glanst en zingt
Gelijk een zilveren luit.