Verzameld werk. Deel 1

[p. 219]

[Mijn leven is niet minder droom dan 't uwe:]

MIJN leven is niet minder droom dan 't uwe:
Dit hart kan nooit bevredigd zijn als 't branden
Der golven door de losgewoelde zanden
Niet onophoudelijk andere stromen stuwe.

Gij, tedere, voor te sterk gebaren schuwe
Bepeinzer, zit bij de avondzee, de handen
In 't koele zand, te wachten tot langs stranden
Van vrede u zacht de zingensvreugde omluwe.

Maar beide droom: uw landen en mijn stromen,
Wier brekers naar uw blanke zoom zich rekken,
Wier bloesemgeuren langs het schuim verlomen.

Dan komt een avond die de zee zal strekken:
De sterren flonkeren diep... tijdeloos dromen
Wateren en zand... De dag eerst zal ze wekken.