Verzameld werk. Deel 1

[p. 212]

[Hier heeft een leven heet geweend, hier heeft]

HIER heeft een leven heet geweend, hier heeft
Het wee der donkere, dof-bedwongen stonden
Die zwegen tot zij niet meer zwijgen konden,
Zijn pijn in luide klachten uitgeleefd.

Toen heeft zich 't zware lied in stilte ontbonden
En stilte wacht of vrede weerklank geeft,
Maar vrede zwijgt, en als de zang weer beeft
Heeft smart de weemoed haar gewaad bevonden.

O zachte ziel, van zoveel leed verzaad,
Hart zó bedroefd daar zóveel dromen drijven,
Hoe kon nog óoit uw lome troostberaad

In u die diepe weemoed doen beklijven
Wiens tederst is dat geen verdriet kan blijven,
Wiens bitterst is dat alle vreugd vergaat?

(Adagio)