Verzameld werk. Deel 1

[p. 201]

Lenteschemerval

Kinderstemmen, vogelkelen,
O de lente luwt zo zoel
Om hun kwetteren en hun kwelen,
Om dat schelle spelgejoel!

Dralende uren, laatste stonden
Die gedempt, vóor de avond valt,
Ongedroomde klaarten vonden
Boven jonge lust die schalt!

Maar de lange mijmeringen
Waken eindelijk uit een droom,
Weggeruist zijn lach en zingen
En mijn hart wordt warm en vroom.

Want de werelddingen drinken
Tussen dag en avondstond
In een eender-innig blinken
Wijding van hun diep verbond,

Dat ook mij heeft opgenomen
In de late mijmerschijn
Van zijn broze vrededromen
Die zich zelf hun volheid zijn.