Verzameld werk. Deel 1

[p. 61]

Le Poète et la Muse

Rodin

Twee kinderen nog, - maar die elkander kussen.

In 't wazige gelaat, bleek overdroomd,
Is niets ontwaakt dan schaduwen van teerheid:
Zij beiden zijn een sluimering nabij.

Ik peins hen in het geur-omrankt prieel
Der hoven, als de sterren willen schijnen,
En de avond, als een losse lelie drijvend,
Zich op de stilte wiegelt naar de nacht.

Mijn broeders, nu ook hier de schemering zwijgt,
Gij wéet het wel: ons aller eerste lied
Was 't broos verhaal van een gedroomde kus.