De xij. reghel.
ALs ghy strijt met den vyanden laet u niet genoech wesen dat ghy zijn slaghen schouwet oft dat ghy hem verdrijft, maer ghy sult nemen zijn eyghen pijlen ende schieten hem daer mede, ende ghy sult hem met zijn eyghen sweert vermoorden. Ende dat sal alsoo ghescien, ist dat hy u niet en brenghet tot dat quaet ende sonden daer hy u mede becoort, ende ist dat ghy daer wt neemt een oorsake om meerder deucht te doen, ende voorsichtich zijt dat ghy door zijn becoringhe niet argher en wort maer beter. Becoordt hy u met onsuyverheydt, soo bekent u cranckheydt, ende wacht u mede van sommighe toeghelaten gheneuchte, becommert u dan wat meer met vierighe ende reyne gedachten. Wordt ghy becoort tot die begheerlijckheyt ende giericheydt soo wilt te meer aelmoessen geven: becoort hy u met ydel glorie, soo veel te meer vernedert u selven in alle dinghen. Indien dat ghy aldus doet, soo sal u becoringhe verandert worden in een vernieuwinghe uwes Heyligen voornemens ende in vermeerderinghe der deucht. Daer en is gheenen beteren raedt ende manier om onse vyandt te verwinnen, ende hy sal hem schamen u weder aen te vechten, want also hy hem verblijt dat hy u meer quaet doet doen, so sal hy sorgen dat hy u geven sal een oorsake om meer goets te doen.
Auteursrechtvrij