De elfste reghel.
DIe goede menschen zijn belast, sonderlinge met twee periculen: Dat eerste is dat sy neerstich toe moeten sien dat sy in de temtatien niet verwonnen en worden: Dat ander is, als sy verwonnen hebben dat sy dan haer niet en verheffen in die gheestelijcke blijschap ende vertroostinghe: Ende op dat ghy altijdt vry sult moghen wesen, niet alleen van die sorghe des nachts, maer oock van die middachs Duyvel, soo wilt aldus doen, als u de vyant verweckt ende becoort tot sonden, soo en suldy niet aensien u cranckheydt, maer ghy sult dencken dat ghy alle dinck vermecht ende machtich zijt, door dat bystaen Christi, die niet alleen zijn Apostelen, maer oock u ende alle zijn leden, jae oock alder sondichste menschen heeft toe gheseyt: Betrout, want ick heb die werelt verwonnen. Daer na als ghy de vyant verwonnen hebt, of als ghy gevoelt dat u hert vervreucht is met heymelijcke vertroostinghen, soo moet ghy u seer neerstelijc wachten dat ghy dat uwen verdiensten niet toe en schrijft maer wilt daer af hertelijcken dancken alleen die goedertierenheyt Gods Ghy sult u oock bedwinghen met Sinte Paulus, die daer seydt: Wat hebt ghy dat ghy niet ontfanghen en hebt, ende hebt ghy dat ontfanghen, wat glorieert ghy als of ghy dat niet ontfanghen en hadt. Aldus teghen dese twee quade periculen sullen dese remedien wesen: Inden eersten dat ghy inden strijdt gheen betrouwen settet in u eyghen deuchden, maer dat ghy vliedt tot u hooft Christum, ende dat ghy alleen in zijn goedertiertenheyt settet alle uwe hope om u vyandt te verwinnen. Ten anderen, dat ghy wilt terstondt Godt dancken in alle gheestelijcke vertroostinge van zijner weldaden bekennende ootmoedelijck dat hy u daer toe onwaerdich ghecoren heeft.
Auteursrechtvrij