Prologhe.
Doctoor Erasmus Prologe op sijn Boecxken, ghenaemt den Christelijcken Ridder, met welcx hy dat toeschrijft, ende seynt eenen Edelman sijnen vrient, tot wiens begheerte hyt ghemaeckt heeft.
Ghy hebt my neerstelijck ende hertelijck ghebeden alderliefste broeder inden Heere, dat ic u soude beschrijven een corte ende bequame manier om wel te leven, met welcke ghy gheleerdt wesende, soude moghen comen tot alsulcken herte, weerdigh wesende Christo. Want ghy seght my dat u dat leven des Hoves verdriedt, ende dat ghy by u selven overleght, met wat manier dat ghy sout connen laten ende vlien Egypten met alle haer wellusticheden en sonden, ende dat ghy u bereyt met Moyses den Leytsman tot den salighen wech der deughden. Ende want ick u seer lief heb, alsoo veel te meer verblijde ick my van u salighe opsedt, dat welcke ick willichlijck brreyt ende onderdanich alsulcken vriendt, die begheerende is alsulcken goedertieren werc. Nu wilt ghy doch neerstelijck arbeyden op dat ghy niet te vergheefs mijnen dienst begheerdt en hebt: of dat ick sonder vrucht u wille mach volbrocht hebben. Daerom laet ons bidden den goedertieren Jesum op dat hy my ingheve om te schrijven, die dinghen, die salich ende ghenoech zijn tot u voornemen.
Auteursrechtvrij