De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 20. Brieven 2987-3141

3138 Van Josef Tectander
Krakau, 16 augustus 1536

Gegroet. Zeer edelachtbare heer, hoewel ik er vast van overtuigd ben dat u op dit moment, na het verduren van al die inspanningen en het vieren van al die literaire triomfen, niets liever heeft dan dat u de gelegenheid krijgt om in alle rust en buiten alle beroering en drukte om, uw vermoeide geest te laten herstellen, heb ik mij toch zodanig vermand - of het een onbezonnen poging is of dat het komt door het ongelofelijke verlangen om mijn respect voor u te tonen, weet ik niet - dat ik besloten heb om u, die ook nu nog door heel veel gewichtige zaken wordt afgeleid, met deze saaie brief te storen. De hoeveelheid diensten die u mij heeft bewezen is namelijk zo groot dat ik van iedereen met recht het stempel van ondankbaarheid opgedrukt zou krijgen als ik daar stilzwijgend aan voorbij zou gaan. Want u hebt mij niet alleen bij herhaling een vriendelijk gesprek waardig gekeurd, met de u kenmerkende welwillendheid jegens iedereen, maar u hebt mij ook bij mijn vertrek aanbevelingsbrieven aan hoogwaardigheidsbekleders bij ons meegegeven.^1. Met die als steun heb ik tot hen gemakkelijk toegang, en wat ik hun ook vraag, ik krijg dat moeiteloos gedaan.

Maar ik ben onmogelijk in staat om u voor zoveel steun op passende wijze te bedanken, laat staan dat ik die kan goedmaken. Maar wat ik wel kan is plechtig verklaren dat ik mij hierom zeer nauw met u verbonden en mij aan u verplicht voel en zal blijven voelen. We lezen bij Homerus dat ooit velen bij Troje hebben gestreden die zich bij duels vaak erop beroemden dat zij afstamden van deze of gene held. Ik echter beschouw het als een bijzondere eer en voorrecht dat ik dankzij het aangename contact met u meer bekendheid heb gekregen, en bovendien dat ik dankzij uw voorbeeldige aanbeveling merk dat alles mij hier beter afgaat.

1. Deze brieven zijn niet overgeleverd.

[p. 365]

Maar genoeg hierover. De gebeurtenissen bij ons zijn absoluut de moeite van het schrijven niet waard. Toevallig zijn ze van dien aard dat men altijd betere zou willen horen en zien. Van hetgeen bij ons over de kwestie van Justus Ludovicus wordt verspreid,^2. zou uw toegewijde vriend Jan Antonin u ongetwijfeld op de hoogte hebben gebracht. Maar hij is nu niet in Krakau, omdat hij door een zieke is weggeroepen. Daarom denk ik dat hij niet weet wat hier gebeurd is. Maar het zit zo. Toen Justus onlangs voor zijn genoegen op een landgoed van hem verbleef dat ongeveer zeven dagreizen van ons verwijderd is, en hij vandaar naar een nabij gelegen dorp was vertrokken om een kopergroeve te gaan bekijken, is hij gevangen genomen door iemand die zich bekendmaakte als tegenstander van het koninkrijk Polen en die, omringd door een handjevol rovers, op dat moment een hinderlaag voor hem had gelegd. Maar Justus hangt hierdoor verder geen gevaar of nadeel boven het hoofd, zoals wij inmiddels hebben begrepen. Want de tegenstander in kwestie is bereid om hem zonder bezwaar aan zijn familie terug te geven, op voorwaarde dat voor hem de schade die hem door lieden van de Poolse overheid is aangedaan op een of andere manier wordt hersteld. Dit wilde ik u over Justus meedelen, vooral om te voorkomen dat iemand die u later zou schrijven, u onnodig ongerust zou maken over wat uw vriend is overkomen, door de kwestie al te zeer aan te dikken. Wat het vervolg zal zijn, zal ik u mettertijd puntsgewijs beschrijven. Nu verzoek ik u alleen om mij voor altijd te blijven rekenen tot het gezelschap van uw gunstelingen. Het ga u goed in voorspoed, steun en toeverlaat van mij en van de hele wereld.

Krakau, 16 augustus in het jaar onzes Heren 1536

Uw zeer toegenegen Josef Tectander van Krakau

Aan de zeer illustere en edelachtbare heer Desiderius Erasmus van Rotterdam, zijn veruit beste beschermheer. Te Bazel

2. Justus Ludovicus was Jost Ludwig Dietz.