De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 20. Brieven 2987-3141

3088 Van Georg Hermann
Schwaz, 29 januari 1536

Heer Erasmus, ongeëvenaard sieraad van de letteren, naast alle wetenschappers en geleerden bewonder ik u bij uitstek, die met afstand hun onbetwiste leider bent. Dat doe ik vanzelf al, maar ook doordat ik mijn oudste zoon de kans heb geboden om een letterenstudie te beginnen en hem tegen heel hoge kosten een opleiding heb laten volgen aan de meest prestigieuze scholen. Toch heb ik er wel wat moeite mee dat ik, belemmerd door mijn allesbehalve geletterde werkzaamheden, nog steeds niet zoveel contacten met academisch geschoolden kan onderhouden als mij lief is. Ik zou heel graag willen dat mijn zoon deze mogelijkheden, die ik zelf node mis, wel zou hebben. Wanneer ik dan ook gedaan zou mogen krijgen dat u hem een brief schrijft, denk ik dat uw welwillendheid voor hem geen geringe stimulans voor zijn studie zou zijn. Toen ik hem uit Italië had teruggehaald en hem, naast andere zaken die zijn letterenstudie betroffen, vroeg naar wat hij gedaan had om recht te doen

[p. 279]

aan uw hulpvaardigheid, kon hij niet anders dan mij teleurstellen, omdat hij met geen enkele brief uw welgemeende belangstelling voor hem had beantwoord. En hoewel hij wel verklaringen voor zijn stilzwijgen had, kon ik er toch geen vrede mee hebben tenzij hij u alsnog zou schrijven.^1. Ook al vindt u de redenen van zijn stilzwijgen misschien zwaarder wegen dan mijn redenen waarom ik hem op het hart druk om u te schrijven, toch verzoek ik u omwille van mij om hem niets kwalijk te nemen. U zult dit mij niet euvel duiden omdat ik denk dat dit heel veel invloed heeft op het stimuleren van zijn studiezin.

Ik ontkom er niet aan om u opnieuw lastig te vallen over mijn embleem, waarover ik u op een ander moment schreef.^2. Want ofschoon ik voor dat ene embleem al een aantal voorstellen van u mocht ontvangen, beantwoorden die, ook al zijn ze heel mooi en aantrekkelijk, toch nog niet helemaal aan wat ik voor ogen heb. Feitelijk en in mijn volkstaal kan ik wel duidelijk maken wat ik wil. Maar ik heb graag dat het met even weinig woorden en met dezelfde betekenis in het Latijn wordt weergegeven. In het Duits luidt het aldus: Dienend verzehr ich mich. Ik vergelijk het met een brandende, al half opgebrande kaars in een kandelaar. Ik wil daarmee zeggen dat net zoals een kaars zichzelf verteert door ten gerieve van mensen licht te geven en zich in hun dienst te stellen, ook ik op die manier, door voor mijn meerderen en voor mijn goede vrienden dag en nacht zonder mankeren klaar te staan, een aanslag pleeg op mijn gezondheid en mijn krachten, en die als een kaars geleidelijk opgebruik. Sommien stelden mij voor: Fungendo consumor. Maar anderen vinden dit niet mooi genoeg en ook mij bevalt het niet. Vandaar dat ik u nu een- en andermaal verzoek om mij deze vriendendienst te bewijzen en mij duidelijk te maken hoe dit in het Latijn goed en treffend uit te drukken is. Momenteel heb ik niets liever dan dat. Als er anderzijds iets is dat ik voor u zou kunnen doen, weet dan dat de hulp die ik altijd heel spontaan aan vrienden en aan goedwillende mensen heb geboden, u dubbel en dwars toekomt. Moge God u in gezondheid bewaren.

Schwaz, 29 januari in het jaar 1535

Van harte uw Georg Hermann. Eigenhandig geschreven

1. Zoonlief heeft Erasmus brief 3074 gestuurd.

2. Deze brief is niet bewaard gebleven.