De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 20. Brieven 2987-3141

3010 Van Severijn Boner
Krakau, 12 april 1535

Gegroet. Als uw oprechte vriendelijkheid me niet bedriegt, in alle opzichten hooggeleerde Erasmus, kan ik er wel van uitgaan dat u mij deze lange stilte vergeeft^1. en als enige reden daarvan de verklaring zult aanvaarden dat hier nooit of slechts zelden postbezorgers beschikbaar zijn die in uw richting reizen; pas dus op en koester niet de verdenking dat dit geschied is uit slordigheid mijnerzijds of omdat ik u vergeet: geen van beide zaken kan in mijn hart bestaan, waarin ik u diep genesteld heb, deels op grond van uw goddelijke, onsterfelijke studies en deels op grond van uw brieven aan mij; ik werd zo'n toegenegen vriend dat ik u altijd in herinnering zal houden en altijd onze vriendschap zal bewaren zolang ik leef.

Omdat dit zo is, staat het er ook wat uw Terentius aangaat echt niet anders voor dan ik nu schrijf. Nadat u het werk met toewijding en studie had gecorrigeerd, heeft u het aan mijn zonen opgedragen en het vervolgens toevertrouwd aan Anselmus, de leraar van mijn zoon Jan, om het bij mij te laten bezorgen. Het boek heeft zo lang onderweg gezworven dat het mij pas na anderhalf jaar overhandigd is.^2. Maar dat lange wachten heeft helemaal geen afbreuk gedaan aan mijn erkentelijkheid voor uw geschenk: want zo'n cadeau kan voor mij alleen maar heel aangenaam zijn, zeker als het van u afkomstig is. Ik krijg er zelfs een beetje een rode kleur van dat ik u hiervoor zo lang helemaal geen bedankje heb doen toekomen; daardoor zou ik misschien niet ten onrechte de indruk kunnen wekken dat ik niet dankbaar ben voor

1. Brief 2533 van Erasmus was de laatste van hun briefwisseling, gedateerd 1 september 1531.

2. Anselmus Ephorinus zelf keerde pas in 1537 in Polen terug.

[p. 96]

uw noeste arbeid, als die langdurige zwerftocht niet de schuldige was, die u toch moet verlossen van zo'n vermoeden over mij. Want als dit niet gebeurd was, had u echt al veel eerder mijn dankbaarheid ervaren, zo niet met daden dan toch alvast met woorden. Om mijn dankbaarheid dan eindelijk op beide manieren duidelijk te maken, betuig ik u mijnerzijds de hartelijkste dank waartoe ik in staat ben en die u verdient, en ik stuur u als cadeau twee gouden afbeeldingen die u aan mij doen denken, als een garantie voor mijn gevoelens van grote dankbaarheid voor uw welwillendheid en van diepe genegenheid.^3. Aanvaard dit geschenk alvast en vat het goed op.

Ik zou u rustig over de aangelegenheden van mijn land, als u die interessant vindt, een verhaal schrijven langer dan de Ilias, maar ik weet heel goed dat u die dingen altijd uitgebreid verneemt van onze vriend Jost Ludwig en van meer mensen hier.^4. Ik zou u daarom niet met dit soort berichten willen belasten want u heeft het al druk genoeg met het bevorderen van de studies van taal en cultuur en verder met het lezen en beantwoorden van brieven afkomstig uit nagenoeg de gehele wereld. Als er in enige zaak enigerlei werk of dienst is die ik voor u kan doen, die u welkom is of die u fijn vindt, dan sta ik voor u klaar: nooit zal ik voor iemand onderdoen in genegenheid en steun voor u. Het ga u goed, roemrijke Erasmus, uniek sieraad van de tegenwoordige tijd; vergeet mij niet en blijf mijn vriend.

In haast, te Krakau, 12 april 1535 ad

Severijn Boner van Balice, kasteelheer van Zernów, met eigen hand

3. Het cadeau bestaat uit twee gouden medailles, een met een afbeelding van koning Sigismund van Polen, de andere met een portret van Boner. Ze worden in Bazel bewaard.

4. Jost Ludwig Dietz oftewel Jodocus Ludovicus Decius; vergelijk brief 2961 van Erasmus aan Dietz, gedateerd 24 augustus 1534.