De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 7. Brieven 993-1121

1075 Aan Paul Volz
[Leuven, begin maart 1520]

Erasmus van Rotterdam aan de zeer rechtschapen abt Paul Volz, gegroet

Het valt mij zwaar u raad te geven in deze zaak, zonder te weten waar precies de schoen bij u wringt.^1. Als u een levenswijze kent die de rust verschaft waar, zoals ik vermoed, uw door menselijke bekommeringen afgetobde geest naar uitziet, noemt u mij die dan en ik zal mij bij u voegen. Ik heb al lange tijd genoeg van alles wat ik als door een speling van het noodlot zie gebeuren, maar ik vrees dat de moeilijkheden ons op elk levenspad achtervolgen. Als u het kunt uithouden in het leven dat u nu leidt, is het mij daarom liever dat u de begeerde rust veeleer in uw innerlijk zoekt en niet ergens daarbuiten. Kunt u dat niet, dan bid ik dat de almachtige Christus u goedgunstig wil zijn en uw geluk wil bevorderen, wat u ook onderneemt. Oecolampadius zint eveneens op een vlucht uit de wereld.^2. Ook Wimpfeling ziet uit naar de veilige haven, zoals hij schrijft.^3. Ik blijf alleen achter op de woelige zee. Colet is ons voorafgegaan.

1. Volz overwoog zijn positie op te geven. In 1525 zou hij het klooster verlaten.

2. Oecolampadius trad in deze tijd toe tot het klooster Altomünster bij Augsburg.

3. Zie brief 1067.

[p. 234]

Christus heeft mij een Satan^4. toegevoegd van de ergste soort, geboren voor opruiing, die alles achter zich heeft gelaten om zich geheel te wijden aan de taak de wereld tegen mij op te zetten. Toch moet ik intussen moeite doen om te voorkomen dat hij zijn trekken thuis krijgt. Nooit, beste Volz, had ik kunnen geloven dat er in de harten van de mensen zoveel venijn schuilt. Toch gaat het om iemand die dikwijls de mis opdraagt. Iedereen die over Erasmus iets positiefs durft te zeggen, bedreigt hij met de dood, ook als ze niets negatiefs zeggen over hemzelf. Het ga u goed, hoogeerwaarde vader en dierbare vriend in Christus.

[1519]

4. Edward Lee.