De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 7. Brieven 993-1121

1028 Aan William Blount, heer van Mountjoy
Leuven, 16 oktober 1519

Erasmus van Rotterdam aan de hoogwelgeboren baron William Mountjoy, gegroet

Onvolprezen mecenas, ik kan mij nauwelijks weerhouden van afgunst op jullie hof, zo boordevol geleerden, terwijl het onze alleen Midassen telt, ook al dwingen de omstandigheden onze pasja's enige notie te nemen van de letteren. De doorluchtige heer van Bergen, die langs vele wegen de open sfeer aan jullie hof en de gaven van de koning en de koningin heeft leren kennen, heeft nergens liever dan daarheen zijn zoon willen zenden, heer Anton van Grimbergen, een bijzonder begaafde jongeman met een karakter dat volledig past bij zijn stand, maar bovenal van harte de letteren toegedaan en (iets wat hij met jou gemeen heeft) Erasmus goed gezind. Moet ik hem nog bij je aanbevelen, wanneer ik weet dat hij beschikt over eigenschappen die jij alleen maar kunt beminnen? Hij brengt zijn privéleraar Adriaan van Baerland met zich mee, een buitengewoon ontwikkeld man.

Dat jij mijn brief^1. niet beantwoordt, heeft vermoedelijk geen andere oorzaak dan je gebruikelijke luiheid in dit opzicht. De dood van Colet heeft mij dieper getroffen dan die van enig ander gedurende de laatste twintig jaar. Maar wat baat het te klagen en te wenen? Hij zal nooit naar ons terugkeren en eens zullen wij hem volgen.

Met de theologen is de vrede hersteld, iets waar zij zelf op hebben aange-

1. Waarschijnlijk brief 965.

[p. 113]

drongen; ik heb mij er in dier voege in geschikt dat ik de vrede nooit door mijn schuld zal verbreken, maar hen evenmin ooit zal vertrouwen. Het is ongehoord, een dergelijke samenzwering, ontsproten aan het gif van een enkeling^2. door wiens toedoen ze ook weer is bezworen, toen hij inzag dat hij niet tegen de tragedie was opgewassen en dat ik, steunend op een rein geweten, niet toegaf, ja zelfs mijn tanden een beetje had ontbloot om toe te bijten als zij verder waren gegaan.

Met mijn gezondheid gaat het tamelijk voorspoedig, behalve dat de leeftijd gestadig knaagt aan de krachten van mijn tere gestel, al zou ik het niet erg vinden als ik schrijvend tot meerdere glorie van Christus aan mijn eind zou komen. Als jouw gebruikelijke gevoelens ten opzichte van mij niet zijn veranderd, richt dan af en toe eens een brief aan Erasmus, die waar ook ter wereld de jouwe blijft. Het ga je goed.

Leuven, 16 oktober 1519

2. Jan Briart.