De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 5. Brieven 594-841

605 Aan Johann Oecolampadius
Leuven, [ca. juli 1517]

Erasmus van Rotterdam aan de meest integere theoloog Johann Oecolampadius, gegroet

Over het algemeen gaat het zo dat wij aan alle goede zaken die voor het oprapen liggen achteloos voorbijgaan, maar dat wij verteerd worden door verlangen als zij ons worden ontnomen. Ik zou het echter fijn vinden als onze scheiding je alle hinder doet vergeten die jij van mij ondervond toen wij samen in Bazel woonden.^1. Maar jouw minzaamheid is zo waarachtig die van een christen, dat je de fouten van een vriend ten goede interpreteert en geringe kwaliteiten voor geweldige deugden houdt, terwijl je over jezelf al te streng oordeelt. Hoewel het lot me nu eens hierheen, dan weer daarheen roept, lijk ik toch mijn woonplaats in Leuven te hebben, waar mijn bibliotheek is. Maar overal waar ik rondtrek, over land of zee, overal draag ik mijn bijzonder geliefde Oecolampadius met me mee. En ondertussen volgen wij Christus, maar van ver, zoals Petrus in zijn zwakte;^2. en toch is het heel wat Hem althans van ver te volgen. Het kwam Petrus ten goede; ik hoop dat het ook ons ten goede zal komen, als de goede Jezus zich verwaardigt zijn genadige ogen op mij te richten. Hoe gelukkig ben jij, die met heel je persoon en zonder andere zorgen in de meest verborgen binnenkamer verkeert met de Bruidegom en niets anders overdenkt dan hemelse zaken! En jij noemt die verblijfplaats een grot! Ik meen dat het een paradijs is, vooral door het gezelschap van Brenz, je makker bij al je studie; door hem ben je op zo'n manier alleen, dat het alleen zijn je niet zwaar valt. Ooit zochten vrome mannen de afzondering van afgelegen bergen en wouden, omdat ze aanstoot namen aan de genotzucht en wandaden van het volk, dat Christus in naam beleed, maar

1. In 1515, toen beiden gezamenlijk de uitgave van het Novum Instrumentum voorbereidden.

2. Zie Mattheus 26:58.

[p. 27]

Hem in hun manier van leven ontkende, of omdat ze getroffen waren door woeste invallen van barbaren. Nu zou men nog liever die lieden ontvluchten, die in naam van Christus de leer van Christus proberen te ondermijnen. Maar wat zeg je me nu, gewetenloze? Je misgunt je moeder zo'n klein geschenk?^3. Zeker, jij verdient de grootste geschenken, omdat je wat van generlei waarde is betaalt met zoveel dankbaarheid. Wat betreft de vergelijking van Hieronymus' vertaling met de Hebreeuwse teksten, ik twijfel er niet aan dat je dat doet met onderscheidingsvermogen en ik bid dat God je werk begunstigt. Ik zou graag willen dat je index zo snel mogelijk uitkomt, omdat die ook voor mezelf van nut zal zijn. Velen zullen daardoor worden aangespoord Hieronymus te gaan lezen. Ik kan niet goed bevroeden waar het treurspel naartoe wil; ik raad je alleen aan je geestelijke kracht en lichamelijke zwakte niet te overladen met al te verschillende dingen.^4. Van Melanchton heb ik een hoge dunk en grote verwachtingen, als Christus die jongeman lang voor ons wil behouden. Hij zal Erasmus helemaal in de schaduw stellen.

Vaarwel. Leuven, [1518].

3. Zie brief 563.

4. Zie brief 563.