De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 3. Brieven 298-445

382 Van Jacob Wimpfeling
Sélestat, 15 januari 1516

Jacob Wimpfeling aan de heer Erasmus, gegroet

Leven zij nog? Zijn zij al gestorven? Of hebben ze onder het ruwe krijgsvolk een dosis onmenselijkheid opgelopen, de heren Erasmus van Rotterdam, Johann Oecolampadius, Beatus Rhenanus? Zij schrijven al zo lang niets aan hun meest toegewijde vrienden; ze doen geen enkele mededeling, vertellen niets over hun omstandigheden of gezondheid, over een terugkeer, over de voltooiing van de werken van Hieronymus. Ik zat behoorlijk onder de zweren en kreeg ook nog een aanval van jicht; als die zich niet vergist had - want hij stortte zich op een arme drommel, terwijl men zegt dat het een ziekte is van rijken - zou ik allang in Bazel zijn. De bisschop van Bazel stuurde me zelfs al een muilezel met een bediende. Maar, o pijn! Ik kan niet paardrijden, ik kan het huis niet uit door alle pijn die ik dag en nacht moet doorstaan.

[p. 184]

In de catalogus van de bisschoppen van Mainz die ik intussen samenstelde, heb ik Erasmus een zeer eervolle vermelding gegeven. Ik hoop dat Oecolampadius naar Sélestat zal terugkeren, zodat hij wat van mij kan meenemen naar mijn dierbare vrienden in Heidelberg. De bejaarde vader van Beatus Rhenanus^1. kijkt vol verlangen uit naar zijn terugkeer. Mijn allerbeste wensen voor jullie drieën.

Sélestat, 15 januari 1516

1. Anton Bild.