De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 3. Brieven 298-445

322 Aan Willibald Pirckheimer
Bazel, 24 januari [1515]

Erasmus aan Willibald, gegroet

Al lang geleden verlangde ik er hartstochtelijk naar kennis met u te maken. Ik vatte een warme genegenheid voor u op uit uw werken, waarin ik het ware beeld meende te herkennen van Willibald; een man of liever een genie zonder weerga, in wie de letteren de pracht van zijn fortuin doen uitkomen en anderzijds de pracht van de fortuin de letteren glans verleent, hetgeen nog wordt versterkt door een onberispelijk en tegelijk vriendelijk, innemend karakter. De lof van Beatus Rhenanus, die u meer dan wie ook bewondert, wakkerde mijn verlangen aan en voegde, naar het Griekse spreekwoord, vuur bij vuur.^1. Zijn bijna dagelijkse, even geleerde als aimabele, aanwezigheid doet me zoveel genoegen dat ik daardoor meen helemaal te zijn wat hij genoemd wordt: de gelukzalige. Hij spreekt met mij over niemand vaker, met meer respect en met meer genegenheid dan over zijn vriend Willibald. Daarbij kwam toen nog uw brief, weliswaar niet aan mij gericht, maar wel over mij handelend; en eigenlijk ook wel aan mij gericht, want gericht aan hem, met wie ik mij tot een ziel versmolten mag noemen. U wilt dat wij elkaar beter leren kennen en meer met elkaar omgaan, hetgeen ik zelf allang wenste, meer dan ik het durfde te hopen. Hoe ver we ook van elkaar verwijderd zijn, niets staat ons nu in de weg om ons met een nauwe

1. Adagia i, 2, 8.

[p. 54]

band aan elkaar te binden. Laten wij ons best doen ook een ontmoeting mogelijk te maken.

Mijn Adagiorum chiliades worden uitgegeven en wel dusdanig herzien en uitgebreid dat men het als een heel nieuw werk kan beschouwen. Zo ook, voorzien van een korte inhoud en aantekeningen, de monumentale werken van de heilige Hieronymus, die ik niet zonder veel zweetdruppels heb verbeterd en waaruit ik alles wat aan hem wordt toegeschreven maar niet van hem is, heb gemarkeerd en apart gezet. Ik heb ook bij het hele Nieuwe Testament fouten eruit gehaald en aantekeningen toegevoegd en ben tussendoor nog doende met andere dingen. Al dit werk houdt me al bijna zes maanden zo bezig dat ik geen tijd heb om op mijn gezondheid te letten. Toch kon ik niet nalaten met dit meer dan geïmproviseerde gebabbel Willibald te vervelen. Ik wist heel goed wat uw waardigheid, wat uw geleerdheid vereiste, maar neem van me aan dat mijn genegenheid voor u mij niet heeft aangeraden maar bevolen u te schrijven. Buiten verwachting was er een bode voorhanden. Ik wilde liever dat hij met een onbenullige brief dan zonder brief bij u aankwam. Binnenkort zal mij meer tijd vergund zijn en dan zal ik u geen brieven, maar boekdelen schrijven. Och, was u maar wat dichterbij! Want in maart vertrek ik weer naar Engeland. Vaarwel, voornaamste sieraad van ons Germanië.

Bazel, 24 januari

Aan de weledele heer Willibald Pirckheimer, raadsheer van Zijn Keizerlijk Majesteit, senator van Neurenberg