Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)

Die vifte pine

Sie leiden den ridder over daer int dorde velt dat vol onsalicheiden was. Want dit velt was vol

[fol. 14a]

van mannen ende wiven. van jongen ende van oelden. die soe doer naghelt laghen mit iseren gluyenden naghelen in die eerder. soe dat men om die menicheit der naghelen. vanden oversten des hoevedes to den nedersten des voets niet vinden en conde ledich. eens vingers breet stede Desen mochten nauwe ghebueren hare stemme mede te roepene. mer alse lude die bi der doet sin soe gaven se krankelic hare stemme uut Dese schenen naect also die anderen weren. ende si worden ghepijnt mit enen coelden bernenden winde. ende mit vleghelen daer si die duvelen mede slueghen. Die duvelen segheden hem. Desse pinen moetstu liden. ten si dattu ons volboerdes te weder keren. Ende doe si hem wolden doer negelen. om dat hi [...] hare dreighen veronweerde soe anriep hi den namen jhesus cristus ende si en mochtten hem niet doen