Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)

Die vierde pine die hi sach

Hier omme ghengen sie neder waerts van den velde. ende slepeden den ridder in een ander velt. dat vol was van meerre onsalicheiden Dit velt was vol. van mannen ende wiven ende jonge menschen ende oelden Die mit gluyenden naghelen in die eerde ghenaghelt waren Nochtan tusschen dese. ende die onselighen van den anderen velde. was dit onderscheit. dat die eersten laghen mitten buke op der eerden ende dese anderen laghen mitten rugge op der eerden Op dese saten bernde drake. ende in wonderliker manieren. ende scoerden dese onselighen mit gluyenden tanden. alse of sie se wolden eten. ende omme der andere halse. of arme. of om hoer lichame weren vuerighe slangen ghewonden. ende steken hore hoevede

[fol. 13b]

in die borsten der onselighen. ende staken ha[re]gluyende scherpe nebben in hoere herten Ende het scheen dat op sommighe lichame saten padden die wonderlike groet waren ende bernende. ende steken hare leetlike becke in hare herten. alse of si hem pijnden hore herten uut te treckene Ende die dus doer nagelt ende ghepineghet worden. sie en op helden nummermeer van weinen ende van krischene. Die duvelen liepen [...] oec onder hem ende op hem ende pijnden sie alte seer te slanen de mit vleghelen Die ridder en conde dat eynde van desen velde niet ghesien. behalven die wijtheit daer hi in quam. ende uut genc. Want hi wert gheleidet dwers doer dat velt Die duvelen segheden hem. Dese pinen die du siest salstu liden. ten si dattu ons volboerdes ende weder kierest Ende doe hise veronweerde. so pijnden sine alse si voer deden mit nagelen te naghelen. Mer si en mochtens niet doen do si hoerden den namen jhesus