Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)
(1914-1917)–H.J.E. Endepols, René Verdeyen–
Auteursrecht onbekend
[Folio 43b]
| |
Eest dat sake dat wy deyn jeghen dander leggen en die waghe van unsen herten So solen dese voerseide tormenten noch sware sijn / dan alle die mennichfoldicheit der santen der zee ghewegen jegen die lichtheit van eynre plumen Ende als ic wane soen sal nyemen van sondeliken ghedachten ghenuechde hebben in vleysliken begheerten / also langhe als hi dese tormenten merct mit sweren aensien der ghedachten. Ende dene nu dunct swaer cloesterlike leven ende dat si hoers selfs wille sijn ave ghegaen omme gods wille Ic bidde hem datsi gedencken hoe anxtelic ende onverdraechlic bitter die dagelixe pijne is vanden tormenten des vegevuyers. Ongelijc lichter is cloesterlic leven ende die scerpheit van alte nauwer regulen ende disciplijnen, daer men doch hevet des lichams ende der selen noetdroste onbesorget, dan die pijnen vanden voerseiden steden daer die onsalige in weerden ghepijnt mit degelijcschen tormenten / omme hoer ongebeterde sonden in dit leven Ende niet alleyne omme die grote sonden mer oec omm die cleyne / rueckeloeslic ghemennichfoldicht. Het sijn eynrehande sonden diemen herde cleyne ende licht het niet omm datse cleyne ende licht sijn Mer omme datsi in dit leven den ghenen die ghewaerlike sijne penitencie doet lichtlic van gode werden vergheven. Ende eest datse yemant versmaet te beteren Ende achter\waert | |
[Folio 44a]
| |
haldet tot nae desen leven Die en sal si niet licht mer sware ghevoelen inden pijnen. Nyemant dan en bedrieghe hem selven vander lichtheit sijnre lichter sonden / hem selver troestende omme datsi licht heiten / Want so si lichter schijnen nae onsen duncken so si mere weerden voerden aensichte des scherpen richters Eest dat wijse vermids rueckelosecheiden versuymen te beteren |
|