Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen) (1914-1917)

Informatie terzijde

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.85 MB)

XML (0.26 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

visioen(en)
legende-mythe-sage


In samenwerking met:

(opent in nieuw venster)

© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)

(1914-1917)–H.J.E. Endepols, René Verdeyen–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Hoe hi totten paradijse ginc ende sach die vroude

Dese ridder die nu vry was van allen moyenisse der duvelen ginc voerwaert ende sach eyne groet hoge muer tot in ghene wolken Ende si was wonderlijc ende van [...] so schoenen maecsele datter niet teghen te rekenenen en is ende hi sach daer eyn poerte in gesloten die gesiert was mit golde mit silvere ende [m]it dueren ghesteynte blinckende in wonderliker claerheiden Ende doe hi by eynre halver mijlen der poerten nekende was so ginc si teghen hem op Ende daer uut quam so groten sueten roeke dat al die [...] werelt als hem docht in ghecruyde hed verwandelt gheweest si en solde so groete sueticheit niet moeghen gheven Ende hi ontfinck so groete crachte van dien roeke dat hem docht dat hi die pijne die hi geleden had nu solde hebben geleden sonder pijnen ende hi sach bynnen der poerten een lantscap clare dan der sonnen schijn en hi begeerde herde zeer daer in te gaen. Selich is die man dien men aldus die poerte opent ende die ghene die dese ridder derwaerts comen liet en

[Folio 44b]
[fol. 44b]

heveten niet bedroeghen daer uut hem te gemoete ein [...] processie mit crucen mit vanen mit tortizen ende al mit guldenen palmen also schoen ende also groet als hem dochte dat nye inder [...] warelt also ghesien en was. Daer sach hi minschen van alrehande ordenen gheestlike manne ende wijve jonc ende alt Selke eertsche bisscopen Selke bisscoppe abde canoneke monnichen ende priesteren ende dienre ende lude van alrehande staede der heyliger kerken mit horen heyligen ornamenten also betaemde gecleyt. Ende beyde clerke ende leke schenen [gecleyt] mit alsulken cleyderen als daersi gode mede dienden in die werelt. Voerwaer seggich u datsi mit groter eren ende mit blijtscappen den ridder ontfinghen ende mit hem leyden bynnen der poerten mit sueten sanghe van zueten geluyde dat nye alsulke sanck in was gehoert inder werelt. Doe dese sanck geeynt was ende die processie ghescheiden so schieden hem uut .ij. eertsch bisscopen ende leyden den ridder mit omme te toenen die glorie vanden lantscap / ende si gebenediden gode dien in sijnen moet mit vromicheiden also wel gesterct hadde inden tormenten. Daer leyden sijne doer dat suete lantscap. Ende daer sach hi meer spellicheiden ende ghenuechlicheiden dan eynich minsche die so wijs es segghen mochte / ende dat lantscap was so claer so gelijc als die sonne verdonckert liecht van eyner keersen also scheyn die sonne verdonkeren vanden liecht van\den

[Folio 45a]
[fol. 45a]

lande. Dat lantscap was so groet dat hu deynde niet en conde vernyemen dan vander poerten daer hi in quaem Al dat lant was alse groyende beenden mit mennigerhande boumen bluemen ende vruchten end cruyde gesiert So dat hi seide dat hi mit horen goere ewelike solde hebben geleeft hed hi daer mogen blijven. Et en is daer gheyne tijt doncker vander nachte. Daer sach hi so grote mennichfoldicheit van alrehande volc / alse hem dochte dat hi nye so mennighen sterfliken minschen en hadde ghesien Daer die eyne af woenden in deyne geselscap / ende dandere in eyne andere also dat deyn ten anderen quamen mit blijtscappen ende dandere verblijden van hoere coempsten. Deyn choeren stoenden neven die andere / daer si mit sueter melodyen loef in songhen Ende gelijc dat die eyn ster clare es dan die andere / so waren hoer aensichten deyne clare dan dandere. Hoere sulke schenen ghecleydet mit guldenen cleyderen Sulke mit gruenen / met swarten mit geluwen mit witten / mit alsulke scheppenissen van abijte alse elc gode in plaech [...] te dienen in die werelt. Het en was daer heit noch calt / noch hi en sach daer niet dat nosen mochte of deren Ende die bisscoppen seiden ten ridder: Siet brueder myds gods hulpen so hebdi ghesien dat ghi te sien begeerdet Ghi hebt ghesien die tormenten der sonderen ende die raste der gherechtigher lude Ghebe\nedijt si die scepper ende die verloser alre minschen die dy alsulke [...] wille gaf by

[Folio 45b]
[fol. 45b]

wes gracien due wael gedaen heves te lijden die pijnen Nu lieve [...] vrint wi willen dattu wetes wad steden dat sijn vanden pijnen die du ghesien [...] heves Ende wat lantscap van so groter salicheiden Dit is dat eertsche paradijs / Daer onse eerste alders uut ghedreven [...] woerden overmids [...] die sonder der onghehoersamheit want nae dien dat hi gode ongehoersam was ende veronweerde onder gode te wesen so en mocht hi niet sien dattu sies Jae oec eyne ontellike / mere blijtscap. Want hed hi gehoert in suverheiden des herten gods woerde inder hoecheit der engelscher beschouwinghen so hed hi moghen gebruyken der heyliger beschouwinghe. Ende doe hi bi ongehoersamheit ghevallen was van dus groter salicheit so verloes hi oec dat liecht sijnre ghedachten daer hi in verlicht was. Ende daeromme [...] doe hi inder eeren was dat niet en verstoent so waert hi gherekent mitten onwijsen beesten ende waert hem gelijct ende alle sijne nacomelinghe / omm die mesdaet sijnre ongehoersamheit ontfinghen die sentencie der doet als hi dede voer die versmade sonde der ongehoersamheit ¶ Ten lesten waert onse guedertieren god beweghet op die onsalicheit des minscheliken gheslechtes ende dede sijnen eynboren soen onsen heer jhesum cristum minscheit aennyemen Ende omme dat wi overmids den doepsele sijn gelove ontfinghen so woerden wi ontbonden beyde vanden sonden die wi voer deden ende vanden erfsonden ende verdienden te comen tot desen lantschappe

[Folio 46a]
[fol. 46a]

Mer omme dat wi na der ontfencnisse decwijle sondichden So waest noet dat wi vermids penitencie ghenade vercreghen vanden sonden die wi deden / want die penitencie die wi voer onser doet of in onser lester siecheit ontfangen ende in onsen leven niet en voldaden die hebben wi voldaen nae onser doet in die steden der pijnen die du ghesien heves Sommighe mere sommige mynre nae tijt nae maeten der sonden die pijnen [...] lijden[de] / want wi sijn al overcomen doer die steden tot deser rusten. O ongeloeflic eyselic lijden. Ende alle die ghene die du saghes in elker steden der pijnen / behalven die gene die du sages inden monde [...] des helschen puttes als si ghereynicht sijn so solen si ten lesten comen tot deser rusten ende behalden weerden. Degelix comen hijr sommige die ghereynicht sijn ende die ontfaen wi ende leydense mit vrouden hijr in want nyemant van hem die inder pijnen sijn en weit ho lange hi daer in sal wesen. Want mit myssen mit salmen mit gebede ende mit almoesen also dec alsmensi voer hem duet, ywer hoer pijnen weerden vermynret daer made of men setse over in menre pijnen tot datsi altemale overmids dus danen waeldaden verloest weerden ende alsi nae deser pijnen ter rasten comen so en weten si niet hoe lange si hi blijven solen want nyemant van ons en mach weten hoe lange hi hijr wesen sal / want also si inder pijnen nae manyeren hoere sonden groetheit ontfaen den tijt datsi daer dueren solen Also doen

[Folio 46b]
[fol. 46b]

wi oec die hijr sijn nae verdienten des gueds so solen wi hijr in dese ruste langer of onlanger dueren Ende al sijn wi te mael vry vanden pijnen / nochtan en sijn wi niet weerdich op te varen te hoger vrouden Siet wy sijn hijr in groter rasten Mer na den tijt dat elke es gesat so solen wi overgaen in meere rusten / want degelix wasset onse geselscap ende mynret gelijc als alle daghe die zeelen tot ons comen uuter pijnen So varen [si] oec van ons op in hiemelrijc. Soe si dit geseit hadden naemen si den ridder mit hem ende ginghen op eynen berch ende hieten hem opwaert sien ende seghe hoe hem die hiemel boven hem docht ghedaen sijn van verwen / Hi antwoerde hem: Hi schijnt gelijc den golde dat gluyet in eynen oven. Dat seidensi: Dat is die poerte vanden hiemele hi varen si in die van ons ghenoemen weerden Du salt oec weten dat ons onse heer al daghe voedt mit hiemelscher spijsen ende hoe gedane dese spijse is ende hoe bequeem dat saltu te hant mit ons smaken wilt god. Cueme was dit gesproken daer en quaem als eyne vlamme vuyers neder vanden hiemele die al dat lantscap overdecte Ende si scheide ende deylde hoer als raydien vander sonnen ende ginc neder in elc hovet ende [...] tachterste ginc si al in hem. Ende also gelijc vielense inden ridder als in hem Daer ontfinc hi also grote sueticheit ende ghenoechde dat hi cueme wiste weder hi levende was of doet Dese ure overleyt. Doe seiden si: Dit is onse spijse Ende die van ons inden hiemel werden ghevoert gebruyken deser spijsen sonder inde

[Folio 47a]
[fol. 47a]

Ende wanttu eyn deyl heves gesien dattu begeerdes te sien dat was die raste der gueder / ende die pijne der quader So behoert dy lieve brueder wieder te keren den selven wech dien du quaems Ende eest dattu nu voertaen soberlic ende heylichlic leves so mogestu seker sijn der hiemelscher woeninghen Ende eest dat sake daer dy god af behueden moet dattu wieder bevlect woerdes mitten sonden svleysches. so hevestu oec wel ghesien wat dy dan te pijnen gehalden sal weerden Mer keer wieder coenlike want al daer du te voeren af woerdes verveert sal hem nu ontsien van dy. Van desen woerden waert die ridder seer bedrueft Ende bat den bisscoppen mit groeten eerste aldat hi bidden mochte dat hi niet en woer ghedwongen uut sulker blijtscap weder te keren te verdriet van deser werelde. Dattu biddes, seiden si, dat en mach niet gheschien Mer alsoet god geset hevet. Weynende ende ontfermelic weer hi wolde of en wolde / so ginck die ridder uut uuter aeten drueve ende nochtan onversaecht / ontfinc hi die benedixie ende ginck uut den selven wech ende ghesloeten was die doere De purgatorio patricii

 

deo gracias


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken