Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)
(1914-1917)–H.J.E. Endepols, René Verdeyen–
Auteursrecht onbekend
[Folio 157d]
| |
hem op loeck Ende doe sij daer in ghegaen waren. Soe sagen sij een schoen velt waelrukende dat mit schonen blomen stont lichtende ende wijt ghenoech. Ende daer was een grote schare van zielen die nyement en had moegen tellen Ende die scharen van mannen ende van wijven verblidende [hoer] Daer en was gheen nacht. ende die sonne en ghinc daer niet onder Ende daer is een fon\teyne van levenden wateren Ende dese ziel na soe grote bitterheit die sij te voeren hadde geleden. soe verblide sij soe seer in dese sueticheit van desen schonen velde. dat sij myt groter ynnicheit roepende wart aldus Die name des | |
[Folio 158a]
| |
heren sij ghebenedijt van desen nu tot in ewicheit. die mij verloest hevet vander poerten der hellen. nae manichvoldicheit sijnre ontfermenissen. ende heeft mij in gebracht in een deel vanden heiligen love. Hier om bekenne ic alte waer wesende die woerde der heiliger scriftueren. dat nye oghe en sach. noch ore en hoerde. noch in menschen herte nye en quam. dat god bereit hevet den genen die hem mijnnen. Ende [sy] sechde den engel toe Ic biddi, segge mij welker sielen ruste is dyt Ende wat namen hevet dese fonteyne Die engel antwoerde hoer. Hier wonen die gueden Mer die niet | |
[Folio 158b]
| |
herde guet sijn Die verloest sijn vander pinen der hellen. ende noch niet verdient en hebben ghevoecht te werden mit den geselscap der heiligen Ende die fonteyne die du sietste. heit die levende fonteyne. Soe wie van desen water gesmaect. hy sal ewelic leven ende hem en sal nummer dorsten |
|