Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)
(1914-1917)–H.J.E. Endepols, René Verdeyen–
Auteursrecht onbekend
[Folio 143a]
| |
ghereit voir hem [om] den wech te volbrengen den hi te voeren sechde Ende die ziel riedet oec Doe sij lange ghingen soe sagen sij enen widen putte die herde vol was van groeten onstuere Ende die vloet daer af en liet die ghene die daer bij stonden den hemel niet sien Ende daer was oec ynne ene grote scare van anxteliken beesten die loeiden ende anders niet en eisschede dan zielen toe verslijnden. Over den putte was een brugh seer smal Ende die lancheit daer af was wael twe mijlen lanc. Ende die breide daer af was om die mate eenre palmen vander hant. [Want dese brugh was langer] Ende smalre dan die daer wij hijr voir af spra\ken | |
[Folio 143b]
| |
Ende dese brugghe was al doerslagen. mit herden scarpen negelen. Die doer alle die voete der geenre [gyngen] die daer over gyngen. Alsoe dat geen voete die daer op quamen onghewont en mochte blijven Ende alle die beesten vergaderden ter bruggen. op dat sij spijse daer af ontfaen mochten Dat is te weten die zielen die daer niet overgaen en mochten Die beesten waeren soe groet dat sij schenen gelick groten toernen Ende uut hoeren monde quam vuer. Alsoe dat die putte scheen te sieden vanden ghenen die en sagen Ende sij sach oec op die brugge ene ziel seer we\nende | |
[Folio 143c]
| |
Ende hoer wroegede voel sunden. Want si droech enen groten last van garven. Ende men dwanck sij over te gaen dese brugghe Ende al had sij alte grote druefheit om dat hoer voeten worden doerboert vanden nagelen. Nochtant ontsach sij voel meer te vallen inden barnenden putte daer sy open sach der beesten [...] monde Doe die ziele sach dese grote vrese soe sprac sij totten engel. Och mij here, woldestu, soe solde ic gheerne weten waer om men dese ziele dwynget mit dusdanigen last hier over te gaen Ende wat zielen dese pijne toe behoert Doe ant\woerde | |
[Folio 143d]
| |
hi hoer ende sechde Dese pijne behoert sonderlijnghe di toe. ende dijnen gelijc die diefte doen. het sij luttel offte voel Mer si en lijden dese pijne niet in gheliker manieren. die in cleynen dingen mysdoen en in groten Ten sij dat dat cleyn dijnc van gheheilichden steden ghenomen is of dat ghewiet is Dese ordelt men mysdadich van sacraledien. Ende sonderlingen, die mijsdoen onder den abijt van geestlicheiden. ten si dat sijt beteren bij penetencien. sy werden geordelt van meerre pijnen. Ende hijr toe sprac hi [...] Haesten wij ons. Want | |
[Folio 144a]
| |
wij sullen over die brugge gaen Die ziel sechde. du salste daer over moegen gaen overmids der gotliker machte Mer du en salter mij niet mit dij mogen overleiden alsoe ic wane Die engel sechde. Ic en sal niet mytti overgaen. mer du salste bij di selven overgaen Ende en salster niet ledich over moegen gaen Want du salster myt dij over leiden een wijlde koe. ende mij die weder gheven over die brugghe. Doe weende die ziele uutter maten seer ende sechde totten engel O wee mij, waer om hevet mij hod gescapen dat ic dit lijden solde Ende hoe sal ic onsali\ghe | |
[Folio 144b]
| |
een koe daer overleiden. als ic selven in desen anxt niet en sal moeghen ontstaen Ten sij dat mij die ontfarmherticheit gods helpt Doe sechde hoer die engel Gheden[c] doe du inden lichaem waerste. dattu doe names dijns peterens koe. Doe antwoerde sij: En gaf ic die koe niet weder. daer af du sprekes die sijn was Die engel antwoerde hoer Du gaves sij weder. mer daer om wanttu er niet verbergen kondest. En hier om en saltu deser pijnen niet voel liden. Want mijnre ist die quaetheit willen dant voldoen al ist beide quaet voer gode Al[s] dit ghesecht was soe | |
[Folio 144c]
| |
sach die engel op die ziel. ende toende hoer die wilde koe ende sechde. Sich die [wilde] koe die du overleiden salste. Doe die ziel sach dat sij der pijnen niet ontgaen en mochte die sij verdient hadde. doe beweende sij ende bescreide hoer misdaet ende hielt die koe Ende sij pijnden sij hoer mit alre dreighinge te drijven over die brugge mit hoer Ende die beesten quamen loiende. ende verbeiden hoer spise die sij sagen comen op die brugge Ende doe dese ziele begonden hoeren wech an te gaen, soe [...] stont die koe. ende wolde mit hoer niet over gaen. Wat maeckten wijt lanck. Als die ziel stont soe viel die koe | |
[Folio 144d]
| |
ende als die koe stont soe viel die ziel Ende aldus wederkeert. soe viel[en] sij nu ende nu. stonden sij beide op. tot dat sij quamen totten myddel vander brugge. Ende doe sij daer quamen. soe sagen sij hem te ghemoet comen. den ghenen die de garven droech. Ic segge dien. ende niet van dien die men secht Ende comende sullen sij comen mit blijtscappen ende brengen hoer gerven Mer vanden ghenen die die scrijftuere anders dreiget. Wee u die nu lacht want ghi sult weynen ende screien. Want aldus quamen sij te moete al wenende. Niet als die ontfarmherticheit. ende die waerheit Noch als die gherechticheit ende | |
[Folio 145a]
| |
vrede. die sich onderlijnghe kusseden. Ende die ziele die daer quam mitten garven. bat deser zielen dat sij hoer die brugge niet en becommerden ende weder keerde. Ende sij bat al dat [sij] bidden mochte dat sij hoer den wech niet en bename. dien sij een dele mit soe groten arbeide voldaen hadde, Nochtant en mochte hoere gheen weder keeren noch om sien. Ende aldus stonden sij in droefheiden. Ende staende beblode sij die brugge mit hoeren bloede Ende doe sij lange stonden ende beweende hoer sunde. soe en wisten si niet hoe die een gecomen was voer den anderen Ende dese ziele doe sij over ghecomen | |
[Folio 145b]
| |
was. soe sach si hoeren engel den sij achter hoer gelaten hadde Ende hi sprac hoer toe mit sueten woerden ende sechde. Willecomen moetstu sijn. en rueke niet meer vander koe. want du en biste hoer niet meer sculdich. Mer die ziele toenden hem hoer voeten al clagende dat sij niet meer gaen en mochte. Doe antwoerde die engel Du salste ghedencken hoe snel dijne voeten waeren om bloet te storten Ende hier om solde van recht in dijnen wege wesen rouwe, druefheit ende onselicheit En hedde di gods ontfarmherticheit niet voergecomen Ende doe hi dit gesecht had. soe beruerde hi se. ende maecte se ghe\sont. | |
[Folio 145c]
| |
Ende alsoe ghinc hi voer Ende [doe] die ziele sechde. waer sullen wij nu gaen. Doe antwoerde die engel: Ene alte doncker pine ontbeidet onser tocoemste Wes name is frustinus. Wes herberghe wij in geenre manieren voer bij en moegen gaen Ende al is deze herberghe altoes vol gaste Nochtant begeert die weert noch meer gaste te vinden tot sijnen tormenten |
|