Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)
(1914-1917)–H.J.E. Endepols, René Verdeyen–
Auteursrecht onbekend
[Folio 140d]
| |
eisseliker groetheit. Soe ghinc sij in lancheiden boven alle die berghe die dese ziele ye ghesien had. Hoer ogen waren gelick vuerige berghen Hoer mont was herde wijde open. die als der zielen docht wael had mogen bevanghen tien dusent gewapender manne Ende sy hadde in hoeren mule twee gyganten die in den mule stonden verkeert ende herde ongehuerlic. Want die een van desen had [dat] hoeft opwart an die bovenste tande der beesten [ende die voete op die nederste tande] Ende die ander stont wedersijns al mytten hoefde op die nederste tande. en mytten voeten op\warts | |
[Folio 141a]
| |
Ende aldus waren twe colummen in hoeren monde. Ende deilden hoeren mont in ghelikenisse van drien poerten Ende uut deser beesten quam een onlesselike vlamme die hoer te deilen plach in drien deelen doer die drie poerten Ende men dwanc die verdoemde zielen [...] teghen die vlamme te gaen inden buck der beesten Ende een onvertellic stanc quam uuten monde der beesten Ende oec weenen ende hulen eenre menichte quam uut hoeren bucke doer den mont Ende ten was gheen wonder om datter bijnnen waeren voel dusent mannen ende wijf die grote tormenten leden Ende voer deser beesten [monde] was een schare van quaden geesten. die die zielen dwongen te gaen in den bucke der beesten. Ende eer sij daer in ghingen. soe slogen si se mit voel plagen ende slagen Doe dese ziel lange aengesien had. dese eiselike ende verwerlike dingen. soe waert sij van anxten ende van vresen onmechtich. ende al wenende sprac sij totten engel: Och mij. och mij here mijn, weetstu dit dat ic sie. ende waer om gaestu daer naerre. Hij antwoerde hoere ende seide. Wij en moegen onsen wech anders niet voldoen. ten sij dat wij desen tormenten naerre gaen. Want dese pijnen en mach nyement schouwen dan die uutvercoren | |
[Folio 141c]
| |
want dese beest heet atherons die die vrecken ende ghierighen verslindet: Van deser beesten sprect die scrijfture. Sij sal een rijviere verslijnden. ende en sal niet verwonderen Ende sy hevet betrouwen dat die jordaen in hoeren mont sal vlieten Ende die mannen die tusschen hoeren tanden in hoeren monde staen. dat sijn giganten ende in hoeren tijden ende in hoeren ewe en vant men niet soe g[e]lovigen als sij waren Ende du wetes wael hoer namen. want si heite fergucius ende coevallus Ende die ziel sechde tot hem: Och mij here, dat ontfarmt mij dattu segste dat sij ghetrouwe waren in hoere ewen: Waer om dat se onse here | |
[Folio 141d]
| |
weerdich gheordelt heeft tot deser pinen. Die engel antwoerde hoer Alle dese maniere van pijnen die du tot noch gesien heves. al sijn sij groet, du salste noch voel meere sien eer du weder keerste Ende doe hi dit ghesecht had ghinc hi naerre voer die beeste staen Ende die ziele al dede si et node si volgede hem. Ende als sij te samen voer die beeste [...] stonden. soe ontginck hoer die engel. ende die onselige ziel bleef allene. [Ende doe si die duvelen saghen berovet soe ommestonden si se als verwoede honde] Ende doe si se gheslagen hadden. soe treckten si se mit hem in den bucke der beesten Hoe gedaen ende grote tormenten sij daer leit Alwaert dat sijs swege. soe mocht ment licht\lic | |
[Folio 142a]
| |
bekennen inder verwen des ansichts. ende int bekeeren van hoeren seeden. soe welc wijs mensche diet merken wolde Ende om dat wij die woerde willen corten soe en moegen wijt niet al scrijven dat wij hoerden. Nochtant op dat wij niet en schijnen die materie te verroekeloesen. soe willen wij van voelen een luttel scrijven. Soe leit si die nydicheit van honden. van beren van leewen. Van slangen ende van ontelliken anderen ongehoerd en beesten Daer toe voel slage Die heitte vanden vuere Die scarpheiden van kolden Die stanc van zwevele Donckerheit der ogen. uutvloyinge | |
[Folio 142b]
| |
der tranen. krinssinge van tanden Ende voel verdriets. Doe si dit ende deser ghelicke gheprovet had ende ondervonden. Wat mocht dese onselige anders doen. dan hoer selven wrogen van hoeren sunden Ende hoer wangen schoeren van groeter droefheit ende mijshopen. Ende doe sij bekende hoer mysdaden. ende ansach die ewige pine te lijden die sij verdient had Dat sijs niet en wijste hoe sij uutter beesten buck ghecomen was soe ghevoelde sy hoer uut te wesen Ende siet doe sij lange kranc gelegen had Soe op dede si hoer ogen ende sach den engel beneven hoer staen. die voer hoer ginc Doe verblijde sij hoer al was sy seer gepijnt | |
[Folio 142c]
| |
ende sprac totten engel. O mijne enige hope ende blijtscap. die mij sonder mijn verdiente van gode verleent sijt. O licht mijnre ogen. en staf mijnre krancheit ende ellendicheit, waer om woldestu mij onselighe laten. Wat sal ic onsalige den here weder gheven. voer al dat hij mij ghegeven hevet. Al en had hij mij ander[s] nye guet ghedaen. dan [dat] hi di mij toe ghemoete ghesant hevet. Wat weerdigher danck solde ic hem gheven moegen Die engel antworde hoer: Als du int ierste segedes. wetet dattet alsoe is, Gods barmherticheit is meerre dan dine quaetheiden. Want hi sal elken lonen | |
[Folio 142d]
| |
na sijnen wercke en verdiensten. Mer nochtant soe sal hij ordelen nae sijnen einde. Hier om als ic dij voer sechde wanneer du comest in dijnre machten soe moetstu dij hueden. dattu dese pine niet meer en verdienste Ende nae desen woerden sechden hi tot hoer Gaen wij over totten pijnen die voer ons sijn |
|