Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)

Hoe die duvelen om sijn ziele quamen Ende bi den engel verloest wart.

Als mijn ziel sprac hij verscheiden solde vanden lichame Ende sij wijste dattet die doot was. om dat sij hoer sunde wiste. soe begonste si hoer te ontsien Ende en wiste

[fol. 136b]

niet wat sij doen mocht want sij ontsach hoer mer wat sij ontsach en wist sij niet. Sij wolde weder keeren ten lichaem mer sij en mochter niet in comen. Sij wolde oec uut gaen mer over al ontsach sij hoer Ende aldus weende dese onsalige ziel die hoer sunden bekenden. in nyement betrouwende dan in gods ontfarmherticheit Ende doe sij lange aldus wenende. scriende. ende bevende, niet en wist wat sij doen mochte. soe sach sij ten lesten tot hoer warts comen. alsoe groten schare van duvelen Alsoe dat sij niet alleen en vervulde dat huus ende den hof daer hoer lochaem lach. Mer oec geen

[fol. 136c]

wech en was. noch straet vander stat si en waeren alle vol duvelen. Ende doe sij dese onselige ziel al om belegen hadden. Soe pijnde[n] sy se seer te bedrueven ende sechden. Sijngen wij deser onseliger zielen een liedeken der doot. dat wij hoer schuldich sijn. want sij is een dochter der doet. ende [een] spijse des vuers dat niet gelesschet en sal werden. vriendijnne der dunckerheit. ende viant des lichtes. Ende sij keerden hem [alle] tot hoer warts ende kniersseden mitten tanden op hoer Ende van groeter verwoetheiden schoerden sij mit hoeren swarten [...] clawen hoer proper

[fol. 136d]

wangen Ende spraken: Sich, onsalige, dit is dat volc dat du vercoren heves. daer du [mede] barnen sal inder hellen gront. Du voetster der schanden. Mijnnersche des onvreden Waer om en sij di nu niet hoveerdich Waer om en doet ghy nu geen overspil ende oncuysheit. Waer is nu uwe onmaernyerde lachgen Waer is u ydelheit ende ydel eere. Waer is die sterckheit daer ghi vele luede mede dreigheden. Waer om en wenckt ghi [nu] niet mytten ogen. ende tredet mitten voeten Ende spre\ket mytten vingeren ende mit quader herten ficierdet quaet als ghi pleget. Mit desen

[fol. 137a]

ende dusdanen worden wart sij verveert Ende dese onselige ziel en mocht niet anders [doen] dan weynen. Ende ontbieden der doot daer sij se alle mede dreichden die daer waeren. Mer god die den doot des sunders niet en wilt, dien alleen toe behoert die medicine te verlenen na der doot Die almechtige guedertieren ende ontfarmhertige here. die alle dingen wael ordinieert myt sijnen verholene ordel. Hij verlichtede oec dese onsalige als hi woelde.