Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)
(1914-1917)–H.J.E. Endepols, René Verdeyen–
Auteursrecht onbekend
[Folio 137b]
| |
hulpen Ende doe sij en sach van veerre comen. als een herde claer sterre. Soe sach si starclic tot hem waert. Hopende dat hi hoer [...] enigen raet geven solde Ende doe hij hoer naerre gecomen was. soe noemde hi en bij sijnen name. ende gruetene ende sprac. Ic gruet di tondalus. wat doestu. Ende doe dese onselighe den schonen jongelinck sach. Want hij was schoen boven die kinderen der menschen Ende doe hi hoerde dat hi en mit sijnen naeme noemde. Soe sechde hi al weynende van anxten ende oec van blijtscappen dese worde en sprac: Ay mij here vader, | |
[Folio 137c]
| |
die druefheden der hellen hebben mij ombevaen. mij hebben becommert de stricken der doot. Doe antwoerde die engel. Nu heitstu mij here ende vader Dien du altoes. ende alre weghen mytti haddes. Ende du en ordelste mij nie weerdich van sulken name. Hi antwoerde hem: Here, waer sach ic di ye of hoerde dijne suete stemme. Die engel antwoerde hem ende sechde. Ic volgede di altoes werwerts du ghinges sint dattu gheboren wordeste. ende du en woldeste mijnen raet niet doen. Doe wysde hi mytter hant op enen duvel. die hem meer verweit ende nydiger was dan die anderen ende sech\de. | |
[Folio 137d]
| |
Sich, dat is hi des raet du dedest. ende den mijnen verrokeloesdestu alte\mael. Mer om dat god der ontfermherticheit ordel set Soe en sal di oec niet ontbreken sijne ontfarmherticheit. al en bistu des niet weerdich. Allene weest seker ende verblijt di, want du salste een luttel pijnen lijden van voelen die du lijden soldest. en hadde dij gods ontfarmherticheit nit gheholpen. Hier om volge mij. ende ontholt wael dat ic dij toenen sal, want du salste to dijnen lichaem weder comen. Doe ghinc die ziele die boven maten verweert was hem naerre | |
[Folio 138a]
| |
ende liet hoeren licham daer sij te voeren op gestaen hadde Doe die duvelen dit hoerden. ende sij sagen dat sij der sielen dat quade niet en mochten daer sij se mede ghedreiget hadden. Soe hieffen sij hoeren mont ten hemel wart ende sechden: O hoe ongerecht ende gerecht is god, want dien hi wil maect hi levende. Niet alsoe hi belovede dat hi elken gheven solde na sijnen wercken ende verdiensten. Hij verloest die zielen de man niet verloessen en solde. Ende verdoemt die niet te verdoe\men en sijne. Ende doe si dit ghesecht hadden | |
[Folio 138b]
| |
doe worden sij onderlijnge vechtende Ende slogen malcanderen mit wat tormenten sij mochten. ende lieten daer alte groten stanc. ende togen en wech mit groeter droefheit ende onweerdicheit. Ende die engel ghinc voer ende sechde totter zielen: Volch mij. Ende sij antwoerde: Och mij here, gaestu voer. soe sullen mij dese achter begrypen ende int ewige vuer mij leveren Die engel sechde hoer: En ontsie dij niet. want meer hulpen is mit ons dan mit hen. Of god mit ons is. wie sal tegen ons wesen. want dusent salre vallen van dijnre sijden. ende tiendusent van dijnre rechter siden. Mer | |
[Folio 138c]
| |
toe di en sullen sy niet ghenaken. Nochtant saltu merken mit dijnen oghen. ende sien den loen der sunderen Ende alsoe ic ghesecht heb salstu een luttel liden van voel pijnen die du verdient hevest |
|