Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)

Van eynen dael daer eyne brug over ginc .M. schreden lanc .iijde.

Alse si ghevolgt had eyn stuck tijts mit anxte / quamense teynre valleyen herde diep / alte stinckende ende doncker, so dat die sele den gront niet en const ghesien / mer si hoerde den luyt vander solferechtiger vloet ende dulinghe daer onder vanden ghepijnden selen. Den roec vanden solfer ende vanden bornende colen sloech op so stinckende / dat die stanc ghinc boven allen die pijnen die si te voren had ghesien Over dit dael alse eyne brugghe lach eyne tafel / vanden eynen berghe totten anderen. M. screden lanc / ende mer eynre schreeden breyt / Hijr en mochte nyeman overlijden sonder die uutvercoren Sy sacher mennyghen afvallen ende nyemen overgaen onghequetst / dan eynen pape / Die pape was eyn pylgrijm / ende droech eyn rijsken palboems in sine hant / ende hadde eyne slavyne aen ende ghinc voer al dander over Alse dese seel sach desen enghen wech ende onder hoer die ewelike doet, seidese totten ingel: Ach lase, ontfermpt u mijns heer, wie sal my verlosen van desen [...] weghe der doet Dingel aensachse mit eynen blijden aensichte ende seyde En ontsiet u niet, ghi weert hyr af

[fol. 7b]

verloest Mer hijr nae soldy ander pijne doeghen / ende hi ginck voer ende hielse ende leydese over die brug onghequets / ende alsi over was sprac die blijde sele Heer, ich bids u of ghi wilt so segt mi wilker zeelen tormenten sijn dit Dingel seide te hoer Dese eyslike valleye is der hoverdigher stat Ende die solferberch es der transeneres pijne Doe seide hi voert: Ghae wy tot dat wi tanderen dinghen comen die diesen ongelijc sijn