Mestreechter spraok, doe zeute taol!

[p. 161]

Alphonse, Marie, Hubert Tuinstra (1897 - God wèt wienie)

Seldäötsje speule

't Is Goonsdagmiddag, en gein sjaol!
Wat wèlt ger noe nog mie?!
Zègk jonges: kommen aolemaol
In de kómpen um hallef twie!
Daan trèkke veer in kompenij -
't Trömke geit veurop -
Kordaat, mèt veren in de rei
Sint Pietersberreg op!

Rompete-pom-pom-pom.

De veendel dee is vaan de Neus;
Dee weurt de baas: dat sprik!
Kenon, dat make ver de Reus,
En peerd dat weurd de Mik.
En wèt ger wat ver speule goon?
De krieg vaan sevetig!
En dee daan doet bleif, wel dee sloon
Ver ouch weer levetig.

Rompete-pom-pom-pom.

En goon ver 's aovends trögk nao hoes,
Daan slete ver weer vrei.

[p. 162]

 

Want ruizing huurt gaaroet neet toes

 

In eus gooi kompenij.

 

Meh toes gekomme, veulste pas

 

Wie of de mäögske deit:

 

't Rammelt in die rammelkas

 

Of dao e trömke sleit:

 

Rompete-pom-pom-pom.

 

 

 

Nao 't ete gaon iech nao me bèd.

 

Blij touw, iech bin doedmeuj!

 

Meh miene sabel num iech mèt

 

Dee lègk iech aon m'n veuj.

 

Lang wakker ligke daon iech neet,

 

Iech slaop al gaw hiel vas;

 

Meh in den droum: iech vech, iech sjeet,

 

Of loup sjoen in de pas:

 

Rompete-pom-pom-pom.

1919.

Plenke, plenk en plenkskes

‘Zuuch dao ins! Wat 'n lekker pere!
En noe nao sjaol touw? Nein, dat neet!
Iech gaon mer plenke, en probere
Wat of dat perebuimke zeet.’

Meh um deen hoof mèt die sjoen pere
Dao stónt 'n hèk vaan plenk gemaak;
Ziech daodoor laote koejenere
Waos niks veur zoe'ne kleine sjnaak.

Er kaom ouch dreuver. Meh ocherrem!
Den dokter kaom debij te pas.
Dee deeg twie plenkskes um den errem,
En maagkden 'm mèt gips toen vas.

1920.

De otobös

Metjeuke kaom oet sjaol gesprónge,

Z'n bokemap op ziene rögk.

En mer gedans, en mer gezónge:

'r Flödde haos vaan puur gelök!

[p. 163]

 

Dao kaom de otobös gedazeld,

 

zoe geel wie 'n sentroenesjèl.

 

Gaw alles nao de kant gesjraveld

 

wat neet bemodderd weure wèlt.

 

 

 

Meh Jeuke leet ziech neet kleinere,

 

en grijnt ins nao de kondukteur,

 

En reup, veur dee te koejenere:

 

‘Hui! geel gevaar!! Hui! sliek-sjefeur!!’

 

 

 

n' Modderwaatsj vluig in ze snuutske,

 

Wie 'ne moer zuut 'r miech oet!

 

Vaan gif stik noe eus negerguutske

 

e vuurroet töngske nao häöm oet!

1921.

Kinderdruim

‘Zègk menneke! wat weurs diech?’
‘Iech, iech weur paus, menier;
daan bin 'ch haos zoe hèleg
en hoeg wie Slivvenhier,

Of nein, iech weur sjenderrem:
mèt kolbak en mèt peerd,
e pekske mèt sjoen trèsse,
mèt spaore en e zweerd.

Of misjenares weur iech
in heit en peekzwart land.
Iech zeen m'n kneuk al steke
'n 'n haole negertand.

Nein, dokter, da's nog beter!
Daan rij 'ch lekker rónd!
Met pujerkes en pèlle
Maak 'ch alles weer gezónd.’

1927.

[p. 164]

Ierste h. kemunie

Iech höb me sjoenste klèdsje

ve-mörge aongedoon.

Umtot iech veur 't ierste

móch te kemunie goon.

Meh iech höb ouch m'n hertsje

gepóts zoe zèlver-blaank!

En noets mie maach 't voel weure,

me ganse leve laank.

Slevruike, help m'ch beie!

Aon Slivvenierke vraog:

Al wat 'ch miech zou winse

veur allemaol vendaog.

1932.

E kruus

‘Moot iech noe alweer nao sjaol touw
Noe iech gere speule zouw?

't Is e kruus!’

Speule, lui zien, straot te loupe,
Slinger, spats en lol verkoupe

Is gei kruus!

Zónder meuite diech te geve,
Get te weuren in 't leve,

Da's e kruus!

1920.

plenke = spijbelen.