|
| |
| |
| |
| |
Victor Reinders (1888 - God wèt wienie)
Mastreech
Mastreech, wat biste sjoen, es gries of blaank
in zon of maon d'n tores stoon te blinke,
es daan de kariljong ze leed liet klinke,
in leef en leid dezelfde klaore klaank.
Es veer soms wied vaan hoes, bedreuf of kraank,
mèt heimwee in eus hart diech trouw gedinke,
daan blijf de beeld wie vaan 'n mooier winke
en riech nao diech ziech euze lèste gaangk.
Daan zien veer trögk d'n pleine en d'n straote,
d'n aw umwalling en d'n zèlver Maos
en hure wie muziek die taol weer praote,
die us eus leve laangk 't leefste waos.
En mótte veer diech ins veur góód verlaote,
daan beit veur us Slevrouw en Sintervaos.
| |
Nuijaorsdaag
Huur!... Twellef sleeg vaan d'n awwen tore -
dao fluite de bote: 't nui jaor is gebore.
| |
| |
En 's mörreges vreug is de stad vol hoeg heuj
en lui mèt nui sjeun en pijn aon hun veuj.
De rieke trèkke in koutse drop oet,
de andere kieke nuisjierig door de roet.
Op straot drök d'n eine d'n andere de hand,
ze koupe ziech eint aon d'n euverkant.
‘Zaolig nuijaor’, wins ziech ederein,
en de zjenever sleit vaan de köp in de bein.
Hoeg heuj stoon get sjeif - vaan de wien mót geer wete -
toes moppert de vrouw en verzuijelt 't ete.
't Weurd middag en aovend; 't is kaaid in de loch;
mie es eine heet ziech 'ne kater gekoch.
Dao goon ders noch twie, get sentimenteel,
vaan vrundsjap höbbe ze de kriet in de keel.
‘Jeh Zjang,’ zeet Jeu, ... hik... en 'r wijs nao de grónd,
‘hei stone veer noe, ...hik... en veer zien nog gezónd,
Meh 't vollegend jaor, wee wèt boe veer zien?’
‘In den hiemel,’ zeet Zjang mèt 'n snoets wie azien.
Daan sjeigele ze same de Brögkstraot aof,
'nen deender loert hun nao wie 'ne koeie raof.
Wéér twellef sleeg vaan d'n awwen tore:
d'n twieden daag vaan 't nui jaor is gebore.
| |
't ‘Kerstmannetje’
Noe die sjoen daog vaan devotie
obbenuits in aontoch zien,
zaog iech achter winkelroete
roed papier en roeie sjien.
Hij en dao auch al e kribke
mèt 't Zjezuskinneke drin
en Slevruike en Sint Joezep
En de herderkes en sjäöpkes
tot de wereld woort verlos.
't Dooch miech good aon m'nen öpper
wie iech die sjoen kribkes zaog,
want veer wete allemaol toch,
Wee veur us in 't Kribke laog.
Meh obbins dao woort iech giftig,
zaog iech miech deen awwe gek weer
gaans in 't roed mèt haor wie snie.
Mèt z'n stiev'le, z'ne körref
wèlt deen have Sinterklaos
ziech in plaots vaan 't Kribke dringe
en, mieljaar! 't lök 'm haos.
| |
| |
Gooi Mestreechtenere, luustert:
Tramp 'm onder z'n karkas!
Wat mótten eur kinder dinke
vaan deen hallef-gare kwas?
1931.
| |
De steiweeg
Veur m'ne Vreund Hari Meisenberg
In d'aovondzon dao op de steiweeg
gleuit wèlle wiegerd geel en roed;
't Is laat-September en de zomer
wach stèl en laankzaam z'nen doed.
Oraanje leech stijg langs de gevel
en sjittert in de hoegste roet;
't Weurd keul en 't sjiemert al ónder,
nog éve, en d'n daag is oet.
'n Ierste blaad luut los en kantelt
en rös vergood op kawwe stein;
't ritselt hij en dao, en, zwevend,
valle ze laangkzaam, ein veur ein.
De steiweeg weurd zoe stèl, zoe tristig,
d'n hiemel dèk ziech laangkzaam touw,
en d'ierste regedröppels valle
en tikkele op daak en sjouw.
De kaanjelpiep begint te zinge
e görgelend, monotoon refrein
en in de regeton dao springe
de bläöskes op- en euverein.
Mèh, zuuch, dao sjäört 't Weste ope,
de depe zon brik door en, klaor,
gleuit eve nog d'n dónkre steiweeg
of heer vaan goud en pörper waor.
22-1-'43.
|
-
-
[tekstkritische noot]verzuielt = van eten: smakeloos worden doordat het te lang wordt ‘warmgehouden’; sjeigele zie aant. bij blz. 125; öpper = hoofd.
-
-
[tekstkritische noot]steiweeg = 1 steenweg; 2 inzonderheid te Maastricht: (geplaveide) open binnenplaats achter het huis.
|
Auteursrecht onbekend
