Mestreechter spraok, doe zeute taol!

[p. 142]

P. Hilarion Thans O.F.M. (1884 - God wèt wienie)

's Aovens aon mie vinsterke

Den hiemel is noe wie

'n effe blaanke zie

met eilendsjes vaan dónker blouw;

't Weste steit in brand,

en heet de gouwe rand

vaan 't floere kleid vaan Slivve Vrouw.

Gei windsje dat nog reurt

aon struuk, boe-um de beurt

sleit blij en dreuf de nachtegaol.

De nievel dèk de wei

mèt witte stèlte-sprei,

boe roeze lèk 'n leste straol.

Hiel wied goon euver straot

klein klumpkes es op maot:

dao speule kinder rijeloet.

E kloesterklökske nog

struit zèlver door de loch -

en kiek! dao stoon al stare oet!

Noe kump e keulke op,

en wèjt miech langs de kop,

en käört miech wie e kinneke deit.

De blajer roesje zach:

Rös oet veur nuie lach en leid!

Veurjaor 1904.