|
| |
| |
| |
| |
Br. Edgard Heynen (1882 - God wèt wienie)
Van d'n dikke boum
Van d'n dikke boum, van d'n dikke boum,
Van d'n dikke boum e leedsje!
In Dubois z'n akelek stök grammaire,
Laog tot ergernis van de strenge frère
Van d'n dikke boum. Want d'n dikke boum,
Dat waor euze vrund, 'ne bèste!
Dat waor van eus leve de stevige spil,
Van us, jong duifkes, de veilige til,
Woe v'r altied weer kaome röste.
Van d'n dikke boum, van d'n dikke boum,
Dao is m'ch get van te vertèlle!
Dao kaome v'r same nao de les
En doge van Jonas in de Wallevès
Aan d'n dikke boum, dao späölde veer
Mit balle en huive en klitse!
Dao spronge v'r bökske en lepen us nao
En nörregens kóste zoe lekker wie dao
Aon d'n dikke boum, aon d'n dikke boum,
(Dat waor weer 'n nui amusasie!)
| |
| |
Dao zeugkde v'r bieskes, allerlei,
Dao huurde e zwegeleduuske bij,
Mit leukskes veur ventilasie!
Aon d'n dikke boum, aon d'n dikke boum,
Dao kóste zoe fijn piknikke!
Mit Johannesbroed en sókker sesijs
En tösse twie wortels dao kóste persijs
Aon d'n dikke boum, aon d'n dikke boum,
Dao drónke v'r eus haaf-bakskes!
't Waor krissiewater, dus sjrik mèr neet!
Dao maagkde v'r us ‘voor den strijd gereed’
Tegen wat v'r toen hèdde ‘de kakskes’!
Aon d'n dikke boum, aon d'n dikke boum,
Dao maagkde v'r blajer-metrasse
En slepe kwansijs, tot den deender kaom,
Dee leep dan de kraom in 's keunings naom
Doorein mit venijnige passe.
Van d'n dikke boum, van d'n dikke boum,
Rougkde veer eus ierste segeerke
En dee z'nen toubak (of 't tutepepier?)
Neet good bekaom, ao dee sjödde, menier,
Z'n hart bij häöm oet, wie bij meerke!
Aon d'n dikke boum, aon d'n dikke boum,
Zal iech altied blieve dinke!
Es den tied m'n lèste haor heet geplök,
Mit m'n lèste krach, op m'n lèste krök
Kom iech nog nao d'n dikke hinken!
Aon d'n dikke boum, aon d'n dikke boum,
Laot iech me graaf oetsjare!
Dao ligk iech aoch veilig veur de Maos,
Dao huur iech den örgel van Sint Servaos
En de potpourri's die St.-Zjoezep blaos,
Natuurlik,... iech mein de fanfare!
| |
Bewaor dat keend in miech
Aoch Slevenier, bewaor dat keend in miech
Dat blij kin zien mit eder kleinigheid:
E pluiske snie, 'n blom, e klei gediech,
E simpel deuntsje, wie 't vinkske sleit;
| |
| |
E wöllekske, woe Geer get goud op struit,
E wagglend bleedsje, wie 'n hand die wink,
'n Hommel, die d'r vloere köpke duit
Vas aon e blommehart... mit eder dink.
Bewaor miech klein en zuver en oprech
En jóngk en blij, wie Geer us gere höb,
En jaog dee slechten hónger van miech weg
Nao 't blinkend sliek, de glinsterende stöb.
Zoe blieve? Ao! 't is lèstig Slevenier!
Noe eder groet wèlt zien, veurnaom en riek,
En veins en luig en jakkert nao get ier,
En elk dee groeter liek, nao d' ouge kiek.
Ao! Geer! dee zelf es hiel klei wörmpke sleep
Op eur leef Meerke d're werme sjoet
En later kinder es exempel reep,
Veur wee geer deftig waor en hoeg en groet,
Bewaor m'ch klein! Iech wou dat deurke door,
Dat hiel lieg deurke, woe allein passeert,
Dee alle gruutsigheid expres verloor
En in z'n eigen oug is gaar niks weerd.
En geef miech strak ('ch zaot hij toezjoer, toezjoer!)
Gei pläötsken op 'nen troen, stief in de zij,
Meh laot miech rölse op de gouwe vloer
Mit d'ander kinder... (heh dat maag neet hij?)
Aoch Slivvenier bewaor dat keend in miech,
Zuver en blij, mit 'n hart dat neet verdruug,
Blij mit 'ne niks, 'n blom, e klei gediech,
Dat dankentere door 't leve geit... nao Uuch!
| |
Iech dörf haos neet
Iech dörf haos neet besjouwe
Wie biestig-laf men Uuch sloog
En speide en streemde mit touwe
En wie stèl dat Geer alles verdroog!
En 'ch wèl 't miech amper bekinne,
Dat ouch mienen tristige mood,
Uuch mit heet temptere kinne
En mit heet gesjriewd um Eur blood!
| |
| |
Ao! die ouge, zach, zónder verwiete,
Van Uuch, dee toch alles wèt!
Wat kin iech, dan kneeje en kriete:
Vergeef Slevenierke en verget!
| |
Meerke
Iech walg van wäörd, noe iech wèl sjetse,
Wie good Geer waort, mie meerke leef;
Want ouch 't zachste moot nog kwetse
En ouch 't gölste blijf 'nen deef.
En ouch gein beelde, die beduie
Wie riek eur hart, wie fien, wie good,
Hart, dat ziech stiedig kós vernuie
In godsgedöld en offermood!
'ch Wel eur gedacht'nis stèl bewaore
Deep in m'n hart, dat door Uuch tik,
En greuje zal nog mit de jaore
De sjat dee dao beslote ligk!
En laot den ielend dan mer kniepe!
Riek bin iech toch! Geer blijf miech trouw!
Ao! iech kin gluive en begriepe,
Dat God e meerke höbbe wouw!
| |
De nachtegaol
Den hoof is dónker wie 'nen depe kelder
En stèl de nach, boe-in gei blaad beweeg.
'n Inkel staar zit wie 'n gouwe vleeg
Hoeg op de loch en flikkert fien en helder.
En wieste luusters, weurt 't almer stèlder...
Meh daan opins... 'n zèlver klaankeveeg,
Kristalle klaankgedröppel en daan sleeg
En sleeg op gouwe gongs... en almer wèlder!
De nachtegaol! Ah! 'ch weit al woe er zit!
Deep in de fleer zingk dee z'n minnestrofe
Bleik euverpajonk door zie bleuiselwit...
Ao hart! wie dee, niks vaan de wereld hove
En mèt de leed es inkel riek bezit,
Onopgemèrk te zinge voor deen Eine, bove!
| |
| |
| |
Ierste snie
De snie kump lansem nao ónder getreuzeld,
De vlökskes höbbe sjijnes gaar geine zin.
De zwarte paaier ligke efkes volgeruzeld,
Zjus tule, meh mit groete loker drin.
Soms zeilt e groeter vlökske, wie e lepke,
Tösse 't lui gedrentel van 't kleigood door,
Ouch wie onwèllig; 't is dan ouch gei grepke:
Zoe doedgoon tösse kuulstrónke en poor!
'n Dikke mösj kiek hiel verwónderd vaan d'r tekske
't Vreemp-lansem valle vaan die grummele nao.
Dao krijg ze pats zoe'n witte plèjster op d'r bekske
En sjrik en krup terögk. De slappe krammenjao
Vaan vlökskes weurd gestiedig aon al tamer.
Ei pluiske nog en... oet! De loch is voel en lieg!
't Is triestig-stèl wie in 'n doeiekamer,
En alles heet zoe e bang, bedinkelik geziech.
't Is stèl, meh zjus of get hiel erregs moot gebäöre;
'ne Krèj trèk euver, zwiegend, zwart, e doed gelök;
En iech... zou eder dingk wel wèlle käöre
En truuste: Allé! neet bang! gaw kump de zomer trök!
| |
De herderkes
De herderkes kaome geloupe
Mit deukskes, mit fruit... en 'nen tróp!
Ze hadde geer mie wèlle koupe,
Meh ze waore zoe errem es Job!
Ze lepe wie langer, wie gawwer,
Klaor sjijnde de winterse maon,
Drei, stief van de giech en d'n awwer,
Die strómpelden achteraon.
D'n iever dee blónk op 'r weze
En brandde de kaw van hun weg,
Ze kóste neet sjrieve of leze,
Meh ze waore zoe good en oprech!
| |
| |
Nog fieftig, nog veertig stappe,
Toen gónge de mötse al aof.
Ze bezaoge d'r kleier vol lappe...
Meh wee, dee hun betere gaof?
Nog twintig, nog vieftien stappe,
Ze laoge geknield ónderein,
Ze buigde hun köp en hun kappe
En knepe hun han biejein.
Ze krope 't stelleke binne
Gans bang en veraltereerd!
Wat góng noe toch mèt 'r beginne?
D're mood waor gein tuut mie weerd.
Slevruike stóng bij 't kribke
Sint Zjoezep zaot in 'nen hook,
't Kinneke, ónder e slipke
Vaan Meerke d'ren umslaagdook,
Dat laog in ze houte bèdsje,
't Stru staok van weerskanten oet.
Gei hummeke en gei klèdsje,
Mit beurske en veutekes bloet.
Meh z'n uigkes die waore wie sterre,
Z'n hennekes wie vaan leech.
De herderkes bleve van verre,
Zjus hunnekes bang veur sleeg!
Of Maria al vruntelik wingkde
Ze hele ziech, kort bij de deur.
Tot eindlik d'n aidste ophingkde,
En góng al die ander veur.
En ze drónge rónd um 't kribke,
En ze loerde hun ougen oet!
't Kinneke trok mit ze lipke
En staok z'n twie hennekes oet!
| |
| |
En ze buigde d'r köp wied nao väöre,
En de jongste begós 't te käöre
Mèt die vingerkes blaank wie snie.
De deukskes, de pruimkes, de peerkes,
Ze doge bezörreg wie meerkes,
En waore wie kinder zoe blij!
Sint Zjoezep dee lagde en snigkde,
En daangkde zoe good es 't góng
't Meuierke jengkde en knigkde...
D'r hertsje dat gleuide en zóng!
Ze höbbe nog efkes gegrepe
De hennekes klein van 't Keend,
Ze zach in d'r voeste geknepe,
Zoe get zijigs waor geine geweend!
En ze höbbe nog weer ins gekeke
In die uigskes wie sterrekes klaor
En nog ins hiel veurziechtig gestreke,
Hiel evekes door z'n haor!
Toen zien ze gegange, meh kaome
Van vlak bij de deur weer terögk!
Ze hoofde ziech neet te sjaome,
Ze krete, meh 't waor vaan gelök.
Meh eindlik... ze gónge... tot mörge...
Sint Zjoezep, bang veur de kaw,
- Slevrouw moos 't keend goon verzörge,
Doog gaw de deur op de sjaw!
|
-
-
[tekstkritische noot]kókkerelle = met de drijftol spelen.
-
-
[tekstkritische noot]zwegeleduuskes = lucifersdoosjes; haaf-bakskes = halve-bakjes; bakske = een bepaalde maat voor vloeistoffen, hier speciaal voor jenever; tutepepier = papier van ‘papieren zakjes’; St. Zjoezep = naam van een bekende fanfare.
-
-
[tekstkritische noot]rölse - stoeiend rollen over.
-
-
[tekstkritische noot]fleer = vlier.
-
-
[tekstkritische noot]poor = prei; grummele = kruimels; krammenjoa = Fr. cramignon, reidans; käöre = streelen.
-
-
[tekstkritische noot]sjaw = schuif, grendel.
|
Auteursrecht onbekend
