|
| |
| |
| |
| |
IV. Jóngk leech.
| |
Clement Goffin (1880 - God wèt wienie)
D'n eik
De wind had 't zaod op e pläötske gebroch,
Dat waor wie 'n Eden op eerde,
Woe vröchbaar de grónd waor, zoe zuver de loch,
En blömkes d'n umtrek verseerde.
Dao klaterde e weterke, klaor wie kristal,
Verborgen in 't greun aon beidskante,
Verspreiend de greuj en de bleuj euveral
In de rund aon de struuk en de plante.
Dao rijde ziech, staotig en slaank, boum aon boum,
De denne, de beuke, de eike;
De bos waor zoe groet, dat me zaog neet de zoum,
Wie veer, of 't oug al kós reike.
Dao zónge de veugel zoe zeut en zoe zach,
Dao danzde de mökskes zoe löstig
In 't zönneke, straolend z'n gouwene prach
Op 't al wat dao laog, stèl en röstig...
| |
| |
De zomer vergóng, en de winter, kaaid, laangk,
Had 't leven in kloesters geslote;
Meh trögk kaom 't vreugjaor met kleuren en klaank:
Oet 't zaod waor e spierke gesjote.
Dat ónder de wermende, straolende zon
- En gaans de natuur holp 'n hendsje -
Al opsjoot en drónk aon die levende bron,
En woort tot e eikeleplentsje.
Dat stónt dao zoe vrij en dat voolt ziech zoe blij,
Zoe wiet van 't werelds gewiemel;
De bos in z'n prach, in z'n heilige vrei,
Dee waor jao z'n al, z'nen hiemel!
't Plentsje woort buimke, dat op z'nen toer
Tot boum woort en daonig floreerde.
Zie blajergewellef kraog groeter contoer,
Heer klambde ziech vaster in d'eerde.
Toen kaome de tije vaan leid en van las;
Natuur sjeen ziech op häöm te vreke;
De hits en 't gevruur jummers pagkden 'm vas,
De störreme wouwen 'm breke.
De bliksem veel langs 'm, versnèrgkde z'n sjors,
Verbranden 'm bijnao ze merreg.
Meh toch heel er stand en hernaom weer z'n fors,
Bleef stoon, hech solied wie 'ne berreg.
't Is noe 'nen eik, 'ne mechtige reus,
dee iewe zal kinne beleve;
Z'n takke, die strekke ziech mazjestueus,
Z'n wortels zien deep ingedreve.
En kump veur dee prins van de bos 't momint,
Dat heer niks mie is es historie,
Dan liet heer z'n hout nog, supreem monumint
Vaan mach en vaan krach en vaan glorie...
Is dat neet 't beeld vaan 't mins'lik bestoon?
Get vräög en plezeer en väöl lije?...
't Is mer de kwestie, me moot 't doorstoon
Mèt wèrke, mèt strije, mèt beie.
| |
| |
Want wèrke, dat moot d'r, wie hel 't soms vèlt,
En strije veur taol en manere;
Ouch beie, dat Treech z'n relizjie behèlt,
Mastreechs blijf in hart en in nere.
En es men uuch ouch al bespot of kleineert,
Of erreger nog: uuch belastert,
Hawt altied - want dat is toch 'n opoff'ring weerd -
Eur stad en eur taol ónverbasterd.
| |
Snievlökskes-speul
Zuuch, wie de snievlokke zwinken en zweve,
Dukelen en dart'len in dölle kadans.
't Is, of ze zien demonstratie aon 't geve,
Wie dat ze doen rijaloetwageldans.
Dao in dat heukske, dao zien ers aon 't drèje,
Duzelingwekkend. Woe moot dat nao touw?
Kónkelebollende blieve ze zwèje,
Holderdeboldere in d'n houmouw.
Zigkzagkenteer laoten aand're ziech zakke,
Gans noonsjalant, op hun doeie gemaak.
Hóp, dao obbins heet de wind hun te pakke,
Op goon ze weer, wel zoe hoeg wie de daak.
Es ze beginne ziech meuj te geveule,
Sjeie ze oet, zónder 't minste behèj;
Maken en ind aon dat springen en speule,
Legke ziech neer in e vloerig gevlèj.
Warrelend, dwarrelend, vladderentere,
Wikk'le ze d'eerd in e vlekkeloes kleid.
Vlökskes gevlogen oet hiemelse sfere,
Zien ze 't beeld vaan de virzjiniteit.
| |
| |
| |
Mien grampeersklok
Links, nao rechs, nao links, nao rechs,
Zwink de zwingel vaan m'n klok;
Veur 't ruutsje vaan z'n hok.
Tikke - takke, tikke - tak,
De minute, stiekum, laangk,
Kroepe langs; iech merk 't neet.
In geniepig - stomme gaangk,
Sloepe ze wie stèl verdreet.
Ramm'lend, ratelend raadgedrèj...
Daan 'n oor, die hiel hel sleit.
Meh, trots al häör groet lewèj,
Links, nao rechs, nao links, nao rechs,
Zwink de zwingel al mer door.
Tikke - takke, tik...ke... - tak...
Tot... ins... kump... mien... les... te... oor...
| |
Zomernach
De sjeem'ring waor gekome
Deen hoege boumtóp wimpelt
De blajer stèlkes kwisp'le
Es-of ze zien aon 't lisp'le
Geit e geheimvol fluust're
Daan rijs vaan achter 't läöntsje,
In blasse glans 't mäöntsje,
De steerkes-leechtepitsjes
Zien flikker-kollefitsjes
Aoch, nach vaan druimerije,
Boevaan me noets zou sjeie,
Kós diech toch altied blieve,
|
-
-
[tekstkritische noot]Jóngk Leech = Nieuwe maan.
-
-
[tekstkritische noot]versnèrgkde = schroeide.
-
-
[tekstkritische noot]kónkelebollende = kopje over duikelend; houmouw - sneeuwjacht.
-
-
[tekstkritische noot]flikker-kollefitsjes = flikkerende kollefitsjes d.i. porceleinafval (Fr. colifichet = kleinigheid; de porceleinindustrie is uit het Walenland geïmporteerd).
|
Auteursrecht onbekend