Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 202]

De eeuwige herinnering

Nu heeft de Nacht den Dag geboren,
De donkere Moeder den blonden Zoon,
Schooner dan haar sterrehart hem
Op haar tocht te droomen waagde.

Hij verlaat de doode Moeder,
Aarzelend, want boordvol liefde -,
Ziet de boomen, rotsen, dieren,
Speelt met boomen, rotsen, dieren,
Speelt met Al.

Alles trekt hij in zijn blinken,
In het Teeken van zijn leven.
Alles trekt hij in zijn schaadwen,
In d' herinnering aan de Moeder...

Ernst Scheibelreiter