Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 199]

Maar Hij-Zelf, God de Vader...

...maar Hij-Zelf, God de Vader, wanneer wij
Hem Generzijds zullen ontwaren,
Niet mannelijk ernstig, neen: als
Een knaap, die plots aan iets vroolijks moet denken,
Zal Hij ons aanschouwen,
Zoodat de Engelen verbaasd de vleugels
Te zamen slaan en de teedere dons
Wit opstuift aan de wanden des Hemels.

Want de wereld is in Zijne oogen niet groot,
Bijna niets méér dan een kleine bloem, die des morgens
Openging in uw hof - en gij
Knielt bij haar neder en hebt haar zeer lief -. Neen,
Niets méér is de wereld in Zijne oogen:
Slechts iets glanzends, als dauw -, iets glanzend van vele tranen.

Ludwich Friedrich Barthel